30
Dus spaert u moijte ende hout u gerust,
Ten sal toch niet wesen.
Stathouwer.
Hij valt haer om den hals en poocht
se te ku-ien.
O rooden mont, wel weijrdich gekust,
525. Och, of ick u hadde tot mijnen wille!
Mevrouwe, een soentgen
K u ij s c h e w e ij r d i n n e.
lieer Stathouwer, hout u toch stille
En schaemt u een weijnicli de snoode treken.
Stathouwer.
N u, laet het geschien
K u ij s c h e w e ij r d i 1111 e.
530. Wat sal u gebreken!
En sal ick dan nergens connen van u vrij wesen
Stathouwer.
Maer lief, hoe cont ghij soo zijn!
Ku ij sche weijrdinne.
Monseur, ick segg u bij desen
Laet mij gerust sonder meer te becooren,
535. Want soo mijnen man dit cornt te verhooren
Hij zal hem stooren ende willen wreken
lek segget u in tijts.
Stathouwer.
Mevrouwe, gelievet u, laet mij eens spreken.
Uwen persoon en wil ick gansch niet omluijcken,
540. Gelijck de onaerdige, wel weert te versteken,
Die buijten haren cost souckeu te gebruijeken
De lichaemen van haer liefkens sulcx moet van
[mij duijeken.
Siet, weerdige vrouwe, hoort us dienaers bespreek
Soo ghij u hertken voor mij wilt ontpluijcken,
545. Soo en suit ghij des gouts hebben geen gebreck.
