92 eventjes heeft Vulcanius toen guitig gezegd „ik zal je de heele declinatie wel geven, en hij schreef Adeste, Musae, poscit hoc PETRVS HONDIVS, Vulcaniique nomen Album in HONDII Referte Amicus esse quis neget HONDIO, Cum vos ametis unicissime HONDIVM Abs te quid, HONDI. postulet Vulcanius, Nisi ut vicissim amari possit ab HONDIO [De vertaling moge zóó luiden Treedt, Muzen, voor Dit vordert PETRVS HONDIVS, Brengt gij Vulcanius' naam in 't boek VAN HONDIVS Diens vriend te zijn, wie weigert zulks AAN HONDIVS, Daar gij zoo eeniglijk bemint DEN HONDIVS Wat eischt Vulcanius wel van u, O HONDIVS, Dan dat kruiswijs bemind hij word' DOOR HONDIVS Na deze boutade voegt Vulcanius er zeer heuschelijk nog het volgende aan toe, dat toch ook niet vrij is van ironie Cum tua te virtus, HONDI, doctrinaque reddat Musis amicum et Gratiis Ni te totus amem sincere pectore, nunquam Musae me ament nee Gratiae. [D.w.z. Daar toch gij om uw deugd, O Hondius. en om uw wijsheid Zijt van de Muzen bemind, zijt door de Gratiën geliefd, Zoo 'k niet ganschlijk bemin in oprechtheid van harte, worde ik dan Nooit van de Muzen bemind, nooit door de Gratiën geliefd.] En als om den onstuimigen studiosus wat in te toornen, schrijft Vulcanius als afsluiting van de pagina de bekende Grieksche spreuk, ook bij ons welbekend Haast u langzaam rtift ,3paA'aj. Onder de boven reeds vermelde handschriften van Hondius in de Leidsche Bibliotheek bevinden zich drie Latijnsche ge dichten op Vulcanius een der verzen was blijkbaar bestemd voor 't Album. Immers het opschrift en 't gedicht luidt in vertaling Op de in mijn Album ingevoegde afbeelding van den zeer beroemden en in alle opzichten schitterenden

Tijdschriftenbank Zeeland

Archief | 1934 | | pagina 164