92
eventjes heeft Vulcanius toen guitig gezegd „ik zal je
de heele declinatie wel geven, en hij schreef
Adeste, Musae, poscit hoc PETRVS HONDIVS,
Vulcaniique nomen Album in HONDII
Referte Amicus esse quis neget HONDIO,
Cum vos ametis unicissime HONDIVM
Abs te quid, HONDI. postulet Vulcanius,
Nisi ut vicissim amari possit ab HONDIO
[De vertaling moge zóó luiden
Treedt, Muzen, voor Dit vordert PETRVS HONDIVS,
Brengt gij Vulcanius' naam in 't boek VAN HONDIVS
Diens vriend te zijn, wie weigert zulks AAN HONDIVS,
Daar gij zoo eeniglijk bemint DEN HONDIVS
Wat eischt Vulcanius wel van u, O HONDIVS,
Dan dat kruiswijs bemind hij word' DOOR HONDIVS
Na deze boutade voegt Vulcanius er zeer heuschelijk nog
het volgende aan toe, dat toch ook niet vrij is van ironie
Cum tua te virtus, HONDI, doctrinaque reddat
Musis amicum et Gratiis
Ni te totus amem sincere pectore, nunquam
Musae me ament nee Gratiae.
[D.w.z.
Daar toch gij om uw deugd, O Hondius. en om uw wijsheid
Zijt van de Muzen bemind, zijt door de Gratiën geliefd,
Zoo 'k niet ganschlijk bemin in oprechtheid van harte,
worde ik dan
Nooit van de Muzen bemind, nooit door de Gratiën geliefd.]
En als om den onstuimigen studiosus wat in te toornen,
schrijft Vulcanius als afsluiting van de pagina de bekende
Grieksche spreuk, ook bij ons welbekend
Haast u langzaam rtift ,3paA'aj.
Onder de boven reeds vermelde handschriften van Hondius
in de Leidsche Bibliotheek bevinden zich drie Latijnsche ge
dichten op Vulcanius een der verzen was blijkbaar bestemd
voor 't Album. Immers het opschrift en 't gedicht luidt in
vertaling Op de in mijn Album ingevoegde afbeelding
van den zeer beroemden en in alle opzichten schitterenden