10
Meerv. Ie pers. öons, öonze.
2e pers. je, julder.
3e pers. d'r, ulder(e), ulder d'r.
Enk. Ie pers. Onbetoond me, m'n. Betoond mien.
Me boek is kwiet. Da'z mien arlozie, 't jöe lig ginter.
M'n wordt gebruikt wanneer 't volgende woord met een
klinker begint m'n and doe sö 'n zêer. M'n ousen êet Lieven.
2e pers. Onbetoond je, je n. Betoond joe, joe'n. Ma'k je
spi is gebruken? J ei je'n and ekwest glöf ik. Is dat joe pêrd?
Jen is gevormd naar analogie van m'n (zie boven). In de
kindertaal komt ook voor joe'n Da's joe'n ond.
3e pers. mnl. Onbetoond z'n, s'n. Betoond zien, um z'n,
um s'n. Bij um s'n is de nadruk nog sterker dan bij zien.
Bv. Z'n oeve is övebrand. Was dat zien oeve Is dat
zien schuld Jê't, da'z noe um s'n schuld oor.
3e pers. vrl. Onbetoond d'r. Betoond eur, eur d'r. Ook
hier is eur d'r, sterker betoond dan eur. D'r moeie is estur-
ven. Da bin eur krïlen. 't Bin eur d'r krïlen nie.
Meerv. Ie pers. öons voor een onzijdig woord in het enkel
voud. öonze(n) voor mannelijke en vrouwelijke woorden zoo
wel in het enkelvoud als in het meervoud.
Bv. öons pêrd, öons kammenet, öons Ubetje, öonzen Ube,
öonze Bette, öonze péren.
2e pers. Onbetoond je. Betoond julder.
Bv. Pakken julder je bullen mè bie mekaren jongers.
Bin dat juldere peen
3e pers. Onbetoond d'r. Betoond ulder(e), ulder d'r.
Z'ên d'r held d'r deur ebrocht. -Da's ulder hoed.
Da bin uldere zïken. 't Is ulder d'r schuld.
Opm. Van een verbuiging zijn geen sporen meer over,
evenmin van een verschillend gebruik voor de drie geslachten,
gelijk trouwens ook in 't alg. beschaafd 't geval is.
b. Zelfstandig.
Mnl. Enk. Ie pers. den mienen.
2e pers. den jöen.
3e pers. den zienen.
den euren.
