12
Bv. ïer lihhen öonze petaten, d'uldere lihhen hinter. Zoo-
dra er sprake is van zaken (in tegenstelling met menschen en
dieren) is er geen bepaalde voorkeur voor de omschrijving
die van ulder.
Het natuurlijk geslacht van personen (niet van dieren)
wordt steeds onderscheiden. Nooit zegt men dus Moeder
z'n klompen, steeds Moeder d'r klompen.
Zinswendingen als hij heeft zich de arm bezeerd, hij heeft
het been gebroken, komen niet voor.
In dit geval wordt steeds het bez. vnw. gebruikt Ie ei s'n
and ekwest, z'n bêen ebroken, z'ei pien in d'r zie.
Om familie of verwantschap aan te duiden wordt het bez.
vnw. gebruikt gelijk in 't Ned. öonzen Arjin, juldere Siene,
uldere Ko.
Voor de mnl. en vrl. vormen zie men 't lidwoord.
Als oude dativi zijn op te vatten van die d'r lingte, hröotte,
dikte, waarin die d'r zal staan voor diere, den ouden derden
naamval van die.
b. Zelfstandig.
Enkelvoud. Meervoud.
Mnl. den dezen. Vrl. de deze. Onz. ditte. de deze.
den dien. de die. datte. de die.
den hinten. de hinte. 't ginte. de hinte.
Waffere joon ei joe noe eslohen Den dezen. Ik doche
van den hinten. Wa foe kalf is 't jöe, ditte Nêe, datte.
Aanwijzend voornaamwoord.
a. Bijvoegelijk.
Enkelvoud.
Mnl. dezen,
dien.
hinten,
zón.
Vrl. deze.
die.
hinte.
zö.
Meervoud.
Onz. dit. deze.
dat. die.
hint. hinte.
zók. zokke.
