20 Sanne kan 't in hin êen ure vinnen, ze dién wee a op een aar bie een aar. In een plaatselijk blad kan men nog aantreffen Drukwerk aan billijke prijzen... Wirom lach je zö op die meid tegen. Uitroepen en tusschenwerpsels. Bijzonder veel gebruikt wordt de uitroep ee. 't Is schoon weer vandïhe ee. Mooie petaten, ee. Wat 'n onhelok ee. Je mot er zö mè nie over dienken, ee. Ales is tehenworig toch zö dier', ee. 't Is töh wat te zên, ee Kwa, 'k zou is een bitje opschieten, ee. 't Wordt ook gebruikt in den zin van wat blieft u, wanneer men iemand niet goed verstaan heeft Ze bin flie weke ver- uusd. Ee. Da se flie weke veruusd bin. Zoo ook weet je. Me hïn merrehen op reize, weet je. Ie verdien göed z'n bröod mè acht guust, dl kom wat voe kieken weet je. Het verschil tusschen ,,ee" en „weet je" is, dat het eerste meer vragend, in dit geval om bevestiging vragend is, terwijl weet je bevestigt. Afijn. Afijn, noe is 't töh êet, ee. Afijn óor, da'z noe ok een vrihe. Noe, afijn, eindelienge wazzen m'r dan. In de eerste gevallen komt het ongeveer overeen met het algemeen beschaafde wel. In 't laatste geval met enfin. Om smart te kennen te geven aje, oeje, oejemiene. De twee laatste vooral figuurlijk Aje, di klem ik mijn and toch. Ze zén da Keesje ales verspeeld eit mie 't spikkeleeren. Oeie, da's broerder. Me wouen net den böherd uut gin, mie öonze zakken vol appels en di komt de velwachter. Oejemiene

Tijdschriftenbank Zeeland

Archief | 1934 | | pagina 80