29
De rangtelwoorden zijn êeste, twidde, derde, vierde,
vuufde, zesde enz.
Worden zij gevolgd door een mannelijk substantief, dat
aanvangt met een klinker of met b, d of t dan krijgen ze den
uitgang n. De verbuiging is dus gelijk aan die van het bijv.
nw. en het lidwoord D'êeste orre (horde vr.is den mienen.
Den twidden edder (herder m.) verdronk ok, den derren
bóm (boom m.), de twidde bruhhe (brug vr.
Om bij spel de volgorde aan te duiden worden gebruikt
eêst, twiddens, derrens, vierens, vuvens.
De verdubbelgetallen zijn ienkel, dubbel, driedubbel enz.
De soortgetallen zijn êenderlei, twidderlei, driederlei enz.
De distributiva zijn gelijk aan die in 't Ned. mie s'n
twêeën, mie s'n drieën enz.
Zoo ook de onbep. telw. weinig, vee, êenigte, ale, minder,
ieder.
Zelfstandige naamwoorden.
Geslacht.
Voor de bepaling van het geslacht geeft de vorm van het
voorafgaande lidwoord of voornaamwoord nog een zwakke
aanwijzing.
Alle mannelijke woorden die aanvangen met een klinker
of met de medeklinkers b, d en t worden zoowel in den
eersten, den derden als den vierden naamval voorafgegaan
door den mannelijken vorm van 't lidw. of voornaamw.
Den êesen is een joon, de twidde is een misje hlöv ik.
Wêer zit dien aap toch Den bakker is nie tuus. Den
beest spelen. Heeft den bis een borrel. Den têeltuun is
kapot. Z'ên êel den tummer verkocht voe vuuftien duzend
gullen. Dien Eine tóh, ee, wien zoudt dat edocht ên.
Mo j'een appel ên Pakt dien hinten hröoten mè.
