32
subst. gevolgd door het possesieve z'n of d'r die joon s n öed,
Merien z'n land, dat wuuf d'r musse, Krina d'r beuk, de
jongers d'r held, die meiden d'r vriers.
Eenige substantieven hebben twee vormen al naar gelang
ze het determinatief volgen of voorafgaan Neef Jewannes,
Jewannes neve, Moe Koeba, Koeba moeie.
Vorming der zelfst. naamw.
Vrij veelvuldig is het gebruik van een subst. op eid, dat
van een meestal niet voorkomend adjectief op ig schijnt
afgeleid. Gewoonlijk hebben deze subst. een ongunstige of
minachtende beteekenis mooiigheid, vremdigheid, hröozig-
heid, vromigheid, heleerdigheid, stoutigheid, dikkigheid, stom
migheid Janna ziet er we flienk uut, mè 't is gin hoeie dikkig
heid weet je. Mie aal die heleerdigheid schiet j'ok a hin
steek op. Vgl. Heleerdeit is töh mè makkelik. In denzelfden
zin wordt het achtervoegsel erik of derik gebezigd tot het
vormen van persoonsnamen slechterik, vuulderik, stommerik,
valscherik, hemêenderik, stouterik.
Het achtervoegsel te vormt nog eenige subst. bakte
(baksel), waschte (wasch), moeite (ruzie).
V erklein woorden.
De vorming daarvan is gelijk die in 't Nederl.
Aap aapje, óp opje, sare saartje, belle belletje,
pinne pinnetje, matte matje, deure -- deurtje.
Uitgezonderd zijn de substantieven die op k uitgaan. Deze
krijgen sje
Oek oeksje, koeke koeksje, ekken eksje, boek
boeksje, rik riks je.
Sommige woorden die op k uitgaan, nl. die welke in 't
Nederl. eindigen op ng, vormen hun verkleinwoorden door
de k te veranderen in den uitgang -esje
Rienk riengesje, dienk diengesje (ook dienksje),
hank 't gangesje.
