f
38
Vorming van het praeteritum der zwakke werkwoorden.
Voor alle personen enkelv. en meerv. is de vorm dezelfde,
en wel die van den infinitief. Dit moge verklaard worden uit
de neiging tot sterke assimilatie, waardoor de medeklinker uit
den werkwoordsstam geheel is weggevallen. Tegen die sterke
assimilatie rijst verzet, van hen die onder voortdurenden in
vloed staan van het algemeen beschaafd. En vooral tegen de
weglating van den klinker in het praeteritum. Zoo kan men
naast: ,,'t duren zó lange" hooren 't duurden zó is lank,"
naast ,,ie dee net of a t'n niks óoren," oorden, enz.
Maar zij die het dialect nog zuiver spreken, assimileeren
den medeklinker volkomen.
Indeeling der sterke werkwoorden in klassen aan de hand
van de ablautsrijen in het Gotisch.
Ie ablautsrij:
Gotisch ei, ai, i, i.
Kr. ie, ie ee ee ee.
Bv. rieven (rijven, harken) en snïen (snijden).
Inf. rieven. Praet reve, reven, Part. ereven.
Inf. snien. Praet. sneeje, sneejen, esneen.
Evenzoo gaan sliepen (slijpen), kieken (kijken) schrieven
(schrijven), wiezen (wijzen), zwiehen (zwijgen), bieten (bij
ten, niepen (knijpen), slieten (slijten), strieken (strijken),
schienen (schijnen), kieven (kijven), priezen (prijzen), rïen
(rijden), strïen (strijden), lien (lijden), vrien (vrijen).
Opm. spien (spuwen) heeft spoog, spoohen, espohen.
2e a b 1 a u t s r ij
Gotisch iu, au, u, u.
Kr. a) ie, oo, oo, oo.
b) ie, oo, oo, oo.
c) u, oo, oo, oo.
Bv. a) bïen (bieden), b) vliehen (vliegen) c) buhen
(buigen).
