44
6e ablautsrij:
Motten (moeten).
Praes. sg. 1, 2 en 3, mö, pi. 1, 2 en 3, mon of motten.
Praet. sg. 1, mosse, 2 en 3 mos, pi. 1, 2 en 3, mossen.
Part, emotten.
Opm. De vormen kun en mon in het praes. pi. worden
steeds gebruikt wanneer het hulpw.w. niet den nadruk krijgt.
Komt het pron. achter het w.w. dan heeft er eveneens uitval
van konsonanten en samentrekking plaats in het praesens.
Bv. za'k (zal ik), kan 'k (kan ik), mö'k (moet ik), zü'j
(zul je), kü me (kunnen we), mö me (moeten wij).
Zwakke vervoeging: Een part. op en wordt
gevormd door de verba edaansen (gedanst), ezwêeten
(gezweet), ehöesen (gehoest), elussen (gelust), edosschen
(gedorscht), ehóoren (gehoord), ekunnen (gekund), edurven
(gedurfd), emeuhen (gemoogd), eproven (geproefd), ehoeven
(behoefd).
Het praefix ge bij de verleden deelwoorden wordt uitge
sproken als een stomme e eziên, elópen, emikt, edïn.
Begint een infinitief met een vokaal, dan wordt welluidend
heidshalve de stomme e niet uitgesproken 'k me n'eihen
d'r an erherd. 't Pêrd is aal mè achteruut uisd (van 't werk
woord uizen). Opgemerkt zij echter dat met dergelijke werk
woorden het verl. deelw. zoo veel mogelijk vermeden wordt.
Hij heeft de kat geaaid wordt wel eens uitgedrukt door
Ie eit de kat 'aaid, maar meer door Ie aaiden de katte.
Evenzoo Hij heeft nog altijd gehakkeld Ie ei nooit aars
edin as akkelen.
Het praefix ge komt wel voor bij uit het Holl. over
genomen werkwoorden Ik bin op die krante habonneerd.
Z'ên vuuf mïnen tehen z'n heischt (geëischt). Ie wier deur
iederêen hêerd (geëeerd).
