43 Dat insluipende gebruik werd ten slotte ook officieel beves tigd. In 1433 nl. werd aan Middelburg door hertog Philips een privilege verleend 1waarbij aan de stad ter vergoeding der schade, door brand en achteruitgang van nering geleden, werd toegestaan dat alle schepen, die de Wielingen of het Veergat binnen kwamen „ende hoire last breken, zullen hoiren upslach doen, lossenen ende stapel houden" binnen Middel burg, voor zoover tenminste zij niet van zijn onderdanen waren, maar dat, ingeval „yemant siin last brake ende voirt gheenen upslach en dede, alst voirscreven is, men mitten anderen goede tot anderen plaetzen of steden varen woude", hij hem den twintigsten penning zou betalen ten einde voor de naleving te zorgen, zou hij een „diener setten ende ordi neren, die nernstelic vernemen ende ondertasten sal tot aire tijt", welke schepen en aan wien toebehoorend binnen beide zeegaten vielen, en die tevens moest „overzien ende scerpelic by eede examineren der patronen boeken van den craken", en evenzoo van alle andere schepen, „om clairlic ende sonder enich forpele, liste of cloecheit, die men dairin vinden of zoeken mochte, alle bescheit te weten van allen goeden, dat sy geladen ende bevracht zullen hebben." Overtreding van het stapelvoorschrift zou met algemeene confiscatie worden ge straft. Nieuw was hierbij niet alleen de vrijstelling der Bour gondische onderdanen, maar vooral de uitbreiding van den stapelplicht voor alle schepen, die niet alleen de Wielingen, zooals reeds in 1405 was bepaald, doch ook die het Veer gat binnen kwamen. Dat Middelburg zoo stoute aspi raties had, bevreemdt niet verwonderen doet het ons echter te zien, dat de hertog van Bourgondië er zich toe leende, zoozeer de belangen van den heer van Veere. den machtigen vasal uit het huis van Borssele, die zich de evenknie schier 1) Bronnen III, no. 160. Op denzelfden dag schonk Philips van Bour gondië een vrijgeleide aan de kooplieden van alle natiën, die binnen Middelburg handel zouden komen drijven zie t.a.p. no. 159.

Tijdschriftenbank Zeeland

Archief | 1935 | | pagina 109