11
dien lsten graaf van Holland en Zeeland, schenker van een
nieuwe keur voor dit gewest en bewonderaar van de ont
wikkeling zijner rechtsinstellingen1)?
Hier, waar we ons slechts tot enkele grepen uit zijn vroe
gere, aan lacunes trouwens nog rijke geschiedenis beperken
moeten, herinneren we er vooreerst aan, dat heer Wolfert
(naar een oude Vlaamsche kroniek) ..strenuus miles et pru-
dens valde ac formosus", de bekende gunsteling van Jan I,
toen al lang dood was, vermoord immers 1 Aug.1299
te Delft.
Bij bedoelde beperking zullen we ons dan ook wel in hoofd
zaak moeten houden aan de gedrukte literatuur o.i. een zuiver
en verdedigbaar standpunt 2). Daarin, naar reeds bleek, neemt
de tijdgenoot van Floris V, Wolfert, een breede plaats in,
maar in zekere mate deden dit toch ook verschillende heeren
,,de Berselre" om hier niet te spreken van de Renesses, de
Cruiningens e.a. groote heeren, die kunnen gelden als stam
houders uit de 4 of 5 aanzienlijkste geslachten van Zeelands
zeker sinds 1 Aug. 1292, Gosses, „De rechterlijke organisatie van Zeeland
in de Middeleeuwen". Lit. over deze geheele periode ten slotte nog bij
Van Empel en Pieters a.w. II, 370 en later, passim (zie bl. 388) dit boek
zet de positie uiteen van dezen Borssele onder de ambachtsheeren van
Zeeland en zijn beteekenis voor den Zeeuwschen adel.
1R. Fruin, a.w., bl. 7. Vgl. ook Lasonder, „Bijdrage tot de geschie
denis van de hooge vierschaar" ('s Gravenhage 1909) bl. 22.
2) Ook naar de opvatting van Mr. A. Meerkamp van Embden. Dit is
objectief gezien, al kan redelijkerwijze van een Rijksarchivaris worden
verwacht, dat hij een, trouwens gegronde, voorkeur heeft voor het onder
zoek in de archieven, hier de Zeeuwsche. met name de familie-archieven
van Borssele. Doch dit is nog in vollen gang, getuige de, hier onnoodig
te verzwijgen, plannen van Mej. Dr. Felix te Middelburg (met name wat
betreft den tak Souburg) en die van Mr. de Brakke, thans archivaris
te Veere, dus mede aan de bron zelve werkzaam en wel juist aan den
Veerschen tak zoo ergens dus dan hier aanleiding te over tot arbeids
verdeling als de eenige mogelijke weg, waar stof genoeg ligt voor meer
dere proefschriften, waar steentje voor steentje voor den dag gehaald
moet worden. En met een „zeer veel is a refaire" eindigde de Rijksarchi
varis te Middelburg zijn in dezen geest en met veel welwillendheid ver
strekte mededeeling.
