80
De vier aangehaalde versjes wijzen er op, dat het wapen
(de vlag) van Terschelling ontleend is aan de kleuren van
de natuur om en op 't eiland. Iets dergelijks kennen we van
Helgoland. In 1940 behoorde dit eiland een halve eeuw tot
het Duitsche Rijk, wat in herinnering wordt gebracht door de
N. Rott. Courant van 8 Aug., avondblad B. Een lezens
waardig artikel vermeldt o.m. het volgende rijmpje
,,Grön es deht lunn
Road es de kant,
Witt es de sunn,
Deht es de woapen
Fan 't Heigeland."
Het woord ,,lunn" wil zeggen „land". Men vergelijke hier
voor „heitelan", 't Friesche woord voor „Vaderland". De
overige woorden spreken voor zichzelf. Het „groene land"
slaat op de vruchtbare bebouwde oppervlakte. De rotsen
(„kant") zijn in hoofdzaak rood gekleurd.
In 't Hollandsch is nog het onderstaand versje bekend
„Rood is de kant
Wit is 't strand
Groen is het land
Dat zijn de kleuren van Helgoland."
De van 1867 tot 1879 uitgegeven postzegels van het eiland
hebben ook de kleuren rood, wit en groen en dragen de kop
van Koningin Victoria van Engeland, want in 1814 werd
Helgoland Engelsch bezit tot 1890. jNu er in 1940 een
jubileumpostzegel werd uitgegeven, heeft men ook thans weer
deze kleuren gehandhaafd, t. w. het rotseiland is rood en de
omringende lucht en het water zijn beide groen en wit. Men
heeft dus een oude traditie in eere gehouden. Als op Ter
schelling vormen dus ook hier weer de kleuren aan het eiland
en de natuur ontleend, de kleuren van het wapen. In de
opbouw van de zes aangehaalde versjes zit eveneens een
groote overeenkomst.
Bovenstaand overwegend, kunnen we nu terugkeeren tot
