20 Het woord „borne" werd bij ons born, bonne, borre, bron, bronne, born of bleef borne en wordt in al die vormen in plaatsnamen aangetroffen. Het woord „manse is in bepaalde streken uitgegroeid tot Ie Maix, le Mée, Metz, Mas, Mez, miex, meysse, (wij noemen ook nog de vormen „mesnil" en „ménil"), maar... dit sluit niet in, dat het in een ander dialect niet tot ,,*mans" kan zijn geworden. Deze redeneering zou geen hout snijden en we begrijpen van Dr. T. niet, dat hij dit zelf niet heeft ingezien, tenzij hij zich onbepaald heeft neergelegd bij de uitspraken in de werken, door hem aangehaald, wat we ons echter van hem, die zooveel zelfstandigen arbeid heeft verricht met het oog op de Wal- chersche plaatsnamen, maar moeilijk zouden kunnen voorstel len. Men overwege goed, dat bijv. het bekende woord „anse" hengsel, oor uit Lat. ansa) tot heden in het officiëele Fransch „anse" blééf. Waarschijnlijk heeft dit woord in tal van dialecten afzonderlijke vormen. Zoo zouden wij ook den vorm „mans" kunnen beschouwen als eenen, die in zeer veel gelijk is gebleven aan den oor- spronkelijken vorm 1). Te meer is men geneigd voor een groei van „manse" tot „mans" in het geweer te treden, omdat er ook een plaatsnaam „Mansle" (met stomme s) bestaat, als dit althans, zooals we vermoeden „kleine manse" beteekent. Maar zelfs, al was dit niet het geval, dan verzet zich geen enkele klankwet tegen een groei van „manse" tot ,,*mans" (met „hoorbare" en later „stomme" s). We hadden, voor we tot onze conclusie van 1938 kwamen, ook de geschiedenis van „Le Mans" nog eens grondig bestudeerd en daartoe tot grondslag genomen, wat de grootste Nederlandsche, Britsche, Duitsche, Fransche encyclopedieën daarvan mededeelen. We gelooven, dat we die beknopt, maar volkomen juist, zoo mogen weergeven „Als hoofdstad van de „Aulerci Cenomanni" heette de stad „Suindinum" of „Vindinum". De Romeinen bouwden er in de 3de eeuw muren om en noemden haar „Ce- nomanum Relicten van deze muren, die niets te maken hebben 1) We herinneren er aan, dat vooral in Noord-West-Frankrijk eind-e stom is, behalve in gedichten.

Tijdschriftenbank Zeeland

Archief | 1940 | | pagina 60