87
houdt zij zich bij voorkeur met „Bybel-stoffe" en stichtelijke
gedachten bezig (I, 238). Zij is gewoon alles te vergeeste
lijken (I, 26), ergert zich over „heidense" taal en het „ver
goden" van onze hartstochten, zoals de heidense Grieken dat
plachten te doen (I, 7), en kan dichters, die hun verzen met
heidense goden oppronken, lijden noch lezen (I, 8, II, 229).
Ze verdedigt het kloosterleven, aangezien men „stil en buiten
de weereld God best en onverhinderst dienen kan" en was
zelfs van plan geweest zich bij de Labadisten van Wiewerd
aan te sluiten, hadden enkele beletselen haar daarvan niet
weerhouden (I, 8384). Als men dan nog weet dat zij tegen
het gebruik van orgels in de kerken is (II, 287288), en zich
afvraagt of het verval van Vlissingen geen gevolg is van de
hooggaande zonden van deze stad (II, 134), dan is de con
clusie dat zij tot de rechtzinnigen behoorde wel niet te ge
waagd. Misschien heeft Gargon toen hij haar beschreef een
van zijn Vlissingse parochianen voor ogen gehad
Op een mooie zomermorgen rijdt dit gezelschap de Noord
poort uit en de Noordweg op in een speelwagen van het soort,
dat op de titelplaat is afgebeeld. Langs Klarebeek, de ruïne
van Brigdamme en het Spanjaardsputje bereikt men het
kasteel Popkensburg, waar men uitstapt om een kijkje te
nemen in de wildbaan en de bloemhof. „Des zomers", vertelt
Heerman, „komen hier de inwoonders van Middelburg uit-
spanninge zoeken in de koele schaduwe, en milden vogel-zang,
waar van bosch en veld wedergalmen" (I, 30). Als het gezel
schap weer ingestapt is, verlaat men de straatweg en rijdt men
een zandweg op, die naar een vliedberg leidt (de Luycksberg
of de vluchtheuvel die tegenover de molen van Sint-Laurens
lag Even later maakt Floris van zijn heulrecht gebruik om
Izabelle om de hals te vliegen. In de verte ziet men het Huis
Om liggen. Voor de tweede keer stapt men uit bij de plantage
van Abraham Biscop, de ambachtsheer van Serooskerke, die
de prachtige buitenplaats Noordhout bewoonde. De dochter
Hortensia ontvangt de gasten, en wanneer de koffie is inge
schonken, treden de ambachtsheer en zijn vrouw binnen. Na
een wandeling in de met beelden gesierde tuinen, waar de
karpers uit de vijvers opspringen, bestijgt men weer de wagen.
De tocht gaat nu verder door het dorp Serooskerke, langs
Zoetendaale, het niet grote, maar wel fraaie huis van de heer
Macaré (Zwanenburg), en het huis Rhijnsburg of 't Roode
Hof naar het Huis Oostkapelle, „dat in pracht en vermaak
voor niet eenen van dit eiland behoeft te wijken". Men be
zichtigt de tuinen van deze pas in 1679 aangelegde buiten-
