t>rou:wen wl, om vilv-u:re, die koeten nog eve matleke, die-da, me pas
gekadefd wae:re.
Wat later gaat het over de rondgang om nieuwjaarscenten: Om 'aolej acht
gieng je wag, 't was nog düster, (de tocht ging over Buiskdrreke 1), over
Sintjanskarreke, over Wêêrendieke trug)Dan ao me klae:r en dan
giengeme de saanten talie. 'Oevee dienkje damme dan ao? Saastig saanten.
Dan waetre d'ouwe maansen toch nog blie-ë, die konne 't gebruld-é.
Men ziet, hoe niet slechts de lange klanken ten volle tot hun recht
komen, maar hoe kwistig van rekking gebruik wordt gemaakt, terwijl
zangerige tussenvoegsels en 'óór de zinsbipding versterken. De hoofd
kenmerken van het Walchers zijn door deze zeventigjarige Zoutelander
wel zeer zuiver gedemonstreerd.
West-Zuid-Beveland. Plaatsen we hiernaast de taal van de Zuid-Beve
lander uit 's Heerarendskerke. Tegenover de Walcherse neiging tot rek
kingen, staat hier een tendenz tot verkorting en verdoffing: Bie Kole
gieng dat-anders, o hoor). Die vent kwam oltie (altijd) só sekuur
kieke... Dan lagter nog dartig of vüvendartig mud; (Ko) kwam oltie
mie 'n grööte pulle kruik) op s'n schoe:re schouder) 'smirrigs
('s middags) in de schutre... Weetje wd-dat 'n 'r mee dee? Ie dee art'n
in die pulle en zódoetnde a-d'n in de winter 'n bitje de kost... en
verderop nog eens: 'n gróót,e pulle, di zalt'arten in (daar zaten erwten
in; onze Zoutelander zou zeggen: dè zaete- aarten in).
Noord-Beveland. De opname van Colijnsplaat houdt ongeveer het
midden tussen de twee besprokene; ook hier is een bejaard landarbeider
aan het woord. Hij heeft het over drie sant en negen-en-dartig sant-en
olven. Daarentegen wordt half, als het de volle nadruk krijgt, gerekt en
tweelettergrepig: Je gieng an 't werk om kwart over zeven, oalef acht,
en om n uur of negen, oalef tien kwam d'n baes op de vloe:r. In 't
algemeen maakt de taal van deze spreker een meer verburgerlijkte indruk
dan die van zijn walcherse collega. Let bv. op het ontbreken van e-uitgang
bij de telwoorden (zeven, acht, negen, tien), terwijl deze zelfs bij jongeren
nog voorkomt.
Oost-Zuid-Beveland. Hiervóór is al gewezen op de zeer gepronon
ceerde n-uitspraak in het oostelijk deel van Zuid-Bevelapd. De lijn ligt
ongeveer noord-zuid ter hoogte van Kapelle-Biezelinge, dat zelf ook deze
eigenaardigheid vertoont. Deze neiging tot besliste, korte uitspraak is in
1) Buiskarreke: Boudewijnskerke.
103
