Acht en twintig stuveirs voo joe en 'n dubbeltje voo j'n 'ond, da's 'n daoider
promt Grapje, als men vraagt, wat men betalen moet.
WZD. 154. art. daelder; de zegswijze in 't bijz. voor Z.V.W. opget. Nota bene. Door
geh. Z. nog in 1e kw, van deze eeuw stuiver en daalder de gewone rekenmunt. WZD. 962.
Sukerpee praot altied mee. Hij slaat bij elke gelegenheid zijn mond in het
gesprek.
T.
Da's t'r êên voor Taeye. Die is voor de poes, het is verloren. Veel bij kaart
spel. Taeye was een paardenslachter.
Ie ei de tas ondertrokk'n. Hij is met een jongere dochter getrouwd, terwijl
men hem de oudere had toebedacht.
WZD. 967. art. tas: d'n tas ondertrekken: lett. hooi aan de onderkant v. d. tas weghalen,
zodat deze uit het evenwicht raakt, uïtdr. niet opget.
'k Gaon 'm z'n têêmen êês kuuss'n. Ik ga hem eens geducht aanpakken.
Veel bij kaartspel.
WZD. 510. art. kuusse(n): schoonmaken, wassen; het w.w. Z.VI. alg., doch ook Z.eil.
niet ongewoon; uitdr. niet opget.
Maok nie zöö'n terère. Maak niet zo'n lawaai.
WZD. 973. terère: in 't bijz. als Z.VI. opget.
Ie kom van Terneuzen. Gezegd van iemand met een grote neus.
Iemand 'n testememt aftruggel'n. Op slinkse wijze een toezegging van geld
van een oud mens losmaken.
'n Maogere tettienk. Een magere vrouw.
Tïedgemioeg liet z'n oest ver'aogel'n en ie 'ao maor'n schóóve. Gezegd van
een luie boer.
Tiere9£er@li@r@, beter twêê bevuuld as viere. Zegt men om zijn afkeuring over
een huwelijk uit te spreken.
Verg. WZD. 62. art. bederve(n), dezelfde zegswijze doch beter twêê bedurreve
aldus geg. Z.eil., L.v.Ax.
Da's m'n tik. Dat is net iets voor mij.
't Is mao tikk'n. Het kost geen moeite.
WZD. 979. art. tikke(n) 1. Uitdr. plaats, d. geh. Z.; de lett. bet. is oppervlakkig wieden,
schoffelen.
ïjur. Tjur is opge'angen, mèrgen is 't joe beurte. Zegt men, als iemand
onbeleefd groet met ,,tjur".
Tjur is opgelaot'n mee 'n zak regenwaoter an z'n gat. Als vorige uitdr.
WZD. 982. art. tju, tjeu: de eerstgen. zegswijze is aid. geg. v. L.v.Ax.
Bluuf nog 'n tochje. Blijf nog een poosje.
WZD. 982. 'n toch(t)je: een poosje, beh. Z.VI. ook Z.B. gewoon. N.bene, alg. Z.
is stuitje.
Ie trek z'n toeng in z'n gat. Hij herroept zijn woorden.
WZD. 983. art. toeng(e): van de hier gen. uitdr. is de 2e als in 't bijz. Z.VI. opget.;
45
