Woensdag 26 September 1877. Ik zeide tegen Kappeyne: 'Ik onder
stel dat gij nu na de stemming van gisteren de teugels in handen zult
krijgen91Ik wensch alleen u in overweging te geven dan te zorgen
dat het Ministerie van Binnenlandsche Zaken gesplitst worde en er
een Ministerie van Waterstaat kome. Reeds te lang heeft men tot groot
nadeel voor het algemeen belang dat Ministerie met zoovele uiteen-
loopende en technische werkzaamheden belast. Eén man kan dat alles
niet beoordelen en moet dus wel aan den leiband van enkelen loopen'.
Hij antwoordde: 'Gij behoeft mij daar niets van te zeggen. Vous prêchez
a un converti' 92.
43. In het voorjaar van 1878 kreeg ik bij eene stemming over leden van
het Bestuur voor Volksondenvijs de meeste stemmen. Ik gaf te kennen
dat tot mijn leedwezen mij de tijd ontbrak en ik onmogelijk de betrek
king zou kunnen aannemen. Toen zag men er van af.
In November 1868 zeide mij Prof. Evers93 dat hij in 1848 bij den
Advocaat Blussé 94 was. Deze zeide hem dat er eene vergadering werd
belegd bij Dirk Donker Curtius en noodigde hem daartoe uit. Evers
kwam. Op die vergadering waarbij ook Kneppelhout95 uit Leiden was,
de vergadering was niet groot, werd de volksdemonstratie bepaald en
geregeld waarvan Van Bevervoorde 96 de leider zou zijn en die ook
plaats heeft gehad97Evers herinnerde zich duidelijk dat Dirk Donker
bij die gelegenheid zeide dat het niet kwaad zou zijn als hier en daar
eens bij eenen Minister de glazen werden ingeworpen 98.
De vader van Evers was een zeer gefortuneerd koekebakker. Hij was
in vele zaken betrokken en moest dikwijls Dirk Donker als advocaat
raadplegen. Donker Curtius achtte dien Heer Evers echter te min om
hem Mijnheer te noemen. Nooit deed hij dit tegenover hem en als hij
hem aansprak of groette brabbelde hij zoowat omdat hij er toch niet
voor uit durfde komen dat hij te trotsch was om geen Mijnheer te
zeggen.
Evers was altijd liberaal. Reeds toen ik op studie was en de groote
strijd over het afschaffen van het groenwezen 99 ving aan waarbij nog-
44. al bloed werd gestort, zag ik Evers wakker voor de afschaffing vech
ten, totdat hij van eenen Hagenaar een stomp in de maag kreeg, zoodat
hij geenen tegenstand meer kon bieden. (Nederlanders kunnen niet
boxen en vechten even als de meikevers doen als ze met hunne pooten
vechten, wat bij kleine ruziën heel gelukkig is, maar waardoor zij als
het er op aankomt een Engelschman nooit kunnen slaan). Evers had
daarom nog den moed niet verloren maar grijnsde zijnen tegenstander
als een sater aan. Evers heeft altoos een rol gespeeld tot bevordering
der liberale rigting, in het oprigten van liberale Kiezersvereenigingen
enz. Toch had hij eenen tegenzin tegen vele liberalen omdat het hem
hinderde dat velen meer met persoonen en clubgeest ophadden dan
met beginselen en er dikwijls met veel gloed over beginselen werd ge-
82
