tijd zo vaak gebeurde, Bijbelse historiën of geschiedenissen uit de Oud
heid (uit Ovidius etc.) werden gekozen om hetgeen men wilde uitdruk
ken in een deftig gewaad te steken.
De grote betekenis van de Zeeuwse serie wandtapijten in deze zaal
van de Abdij te Middelburg ligt echter niet alleen in de geschiedkun
dige waarde van het geheel. Zij zijn tevens van groot artistiek belang
doordat de ontwerpen en uitvoering der gobelins bijzonder fraai zijn;
niet in de laatste plaats is dit te danken aan de grote reliëfwerking van
het materiaal (tijdens de Renaissance verwerkten de wevers wol doch
ook zijde in hun tapisserieën; hierdoor won het tapijt aan glans, ech
ter ten koste van de soliditeit van hun kunstwerk). Het unieke van dit
uiterst belangrijke Zeeuwse kunstbezit wordt ook nog aangetoond
door het volgende: In dit geval werd afgeweken van de gebruikelijke
gang van zaken, dat één ontwerp van een kunstenaar benut wordt
voor de vervaardiging van verscheidene tapijten, die in kleur met
elkaar verschillen. Vermoedelijk zijn de Staten en de wever overeen
gekomen, dat de Zeeuwse tapijten "unica" moesten zijn.
Er heeft een pendant bestaan van een serie wandtapijten, die de strijd
op zee tegen de Spanjaarden uitbeeldden. Het waren de Engelsen,
die in 1588 de gevechten leverden tegen de Armada. De Groot-Ad
miraal Charles Howard sloot in 1592 een contract bij Francois Spie-
rinck tot levering van tien stukken tapisserie, te zamen 736 ellen
(bijna drie maal zo groot als de Zeeuwse serie), ook op patronen
van Vroom. Deze Engelse collectie hing in het Londense Hogerhuis;
met de brand van het oude parlementsgebouw ging zij in 1834 ten
onder. Ongeveer een eeuw later zijn de Zeeuwse tapijten aan een
zelfde lot ontsnapt: Mevrouw van Ysselsteyn redde de serie in casu
(behalve "Rammekens", dat toen in Amsterdam gerestaureerd werd)
uit de kelders van de brandende Abdij.16 Het unieke karakter van de
Zeeuwse serie wordt door het wegvallen van het pendant in Engeland
nog eens extra geaccentueerd.
Bij diverse gelegenheden zullen in de volgende hoofdstukken de ta
pijten ter sprake komen, bij voorbeeld de volgorde, waarin de tapijten
volgens 18de-eeuwse bronnen waren opgehangen. Helaas is er geen
afbeelding van de oudste inrichting van de zaal. In het volgende hoofd
stuk zal worden nagegaan wat over de eerste periode van de Staten
zaal valt te vertellen.
De vergaderzaal van de Staten van Zeeland vóór 1678
De vraag die ons bezig moet houden is hoe de vergaderzaal van de
Staten van Zeeland er in opeenvolgende perioden heeft uitgezien.
Dank zij enkele vondsten is het mogelijk hier enige nieuwe dingen
15
