uit het feit, dat er een groen beklede stadhoudersstoel was en een
paars beklede, dat wij voor het ene vertrek ons groene stoelen moeten
denken en voor het andere paarse; dit klopt ook wel met de vermel
ding van de aankoop van zowel groene als paarse stof, in totaal in
hoeveelheden van respectievelijk 70 el en 160 el (breedte onbe
kend). Voor de oude Prinsenstoel werd een paars kussen besteld. Ge
zien het feit, dat de totale hoeveelheid paarse stof aanzienlijk twee
maal zoveel) meer was dan de groene stof en gezien het feit, dat wij
geneigd zijn te veronderstellen, dat in die periode de paars/rode kleur
voornamer zal zijn geweest dan de groene, ligt het voor de hand te
concluderen, dat de stoelbekleding in de Statenzaal in paars/rood is
uitgevoerd.82 Duidelijk is ook dat bijzonder veel geld werd uitgegeven,
verhoudingsgewijs, aan de statiezetels voor de Stadhouder.
Ook bij de volgende opknapbeurt in 1784-1785 werden de stoelen in
de Statenzaal met paarse stof bekleed.
De 52 tapijte wapens (bijlage I) waren bedoeld voor de decoratie van
de stoelen van de Statenleden en die van Gecommitteerde Raden voor
dagelijks gebruik. Er waren van de 75 stoelen dan nog 23 exemplaren
zonder wapen voor bijzondere gelegenheden en wellicht voor personen
niet-Statenleden, die ter vergadering werden opgeroepen.
Uit het grote aantal stoelen moet niet worden geconcludeerd, dat
steeds met zoveel personen werd vergaderd; dit punt werd hiervoor
apart behandeld. Uit de stukken blijkt, dat aan de vormgeving van de
wapens bijzonder hoge eisen werden gesteld met name het aanbrengen
van het Zeeuwse wapen op de stoelen bracht nogal wat hoofdbrekens
met zich mee. Het blijkt, dat de Statenleden niet over één nacht ijs
zijn gegaan. Als "omtreck van de tapijte wapens" dienden in eerste
instantie twee door de borduurwerker vervaardigde patronen (bijlage
2); het ene exemplaar was op groen laken genaaid, het andere gepro-
fylt op groen laken. Bij de bespreking in de vergadering van Gecom
mitteerde Raden op 18 december 1678 bleek, dat de tapissier het
wapen rondom met een draad kon sluiten (zoals de notulen het uit
drukken; uit een verdere omschrijving blijkt, dat bedoeld zal zijn te
zorgen dat er geen kans is op uitpluizen), hoewel hij te voren verklaard
had dit niet te kunnen. Het gevolg was dat nieuwe opdrachten werden
verstrekt.83 De vormgeving van de stoelen werd dus serieus aangepakt.
Op een bepaald moment werden zes geheel opgemaakte stoelen ter
vergelijking aan Gecommitteerde Raden gezonden en daarenboven
nog twee wapenkussens, die als garnering van stoelen bedoeld waren.
Voorwaar geen kleinigheid!
Een plakkaat, door de Staten van Zeeland in 1684 uitgevaardigd, ver
bood de ingezetenen het kopen van ameublementen, huisraad, waren
en stoffen buiten de provincie.84 Het werpt wel een bijzonder licht op
de meubeltransacties voor de Statenzaal.
43
