Rammekens. Op 20 november 1769 wordt hij provisor (beheerder van de genees
middelen) van de rede. In dat jaar verkrijgt hij het lidmaatschap van het nieuwe
Genootschap ter Bevordering van Nuttige Kunsten en Wetenschappen te Vlissin-
gen. In de eerste aflevering van de Verhandelingen van het Genootschap publi
ceert hij een artikel, getiteld 'Een waterzuchtig gezwel in een vrouwelijke borst
geneezen', en hij beoordeelt artikelen van anderen5". In december 1770 zijn er
veel zieken aan boord van de schepen Woestduin en Oostcapelle. De Wind wordt
zelf ook ziek en overlijdt op 22 januari 1771 op Woelgeest, 'door een allerhevig
ste ziekte van een putriden aart aangetast'5".
Zijn boedel bevat meer dan 2500 boeken en een verzameling instrumenten en
naturalia. Uit zijn papieren blijkt dat De Wind op basis van eigen bevindingen als
stadsdoctor aan een publicatie over forensische geneeskunde ('De Medicina Fo-
rensis') heeft gewerkt. Het manuscript (tachtig bladzijden), dat ook een litera
tuuroverzicht bevat, berust in de Zeeuwse Bibliotheekw'. Zijn tweede echtgenote,
Berdina Dobbelaer, keert terug naar Middelburg en woont ten slotte aan de Lon-
densekaai aldaar. Zij overlijdt op 23 januari 1772 en wordt op 6 februari in de
Oude Kerk begraven.
Verloskunde: 't Geklemde hoofd
Verlossen was vroeger een vrouwenaangelegenheid. In de loop van de zeven
tiende en achttiende eeuw verwerven vroedmeesters en doctoren zich langzamer
hand een plaats in de kraamkamer. Wanneer de weeën zich aandienen, worden
buurvrouwen en familieleden te hulp geroepen. Vaak, maar niet altijd, is een
vroedvrouw aanwezig. In de stad is de verloskundige hulp beter georganiseerd
dan op het platteland, waar een vroedvrouw alleen al vanwege de grotere afstan
den niet altijd op tijd is en slechts erbij wordt gehaald als complicaties optreden.
Een belangrijk verloskundig probleem is de niet vorderende uitdrijving. Am-
broise Paré (1510-1590) komt de eer toe. bij de niet vorderende baring hel keren
op de voet en de extractie aan de voeten te hebben (her)ontdekl. De verloskun
dige ervaringen van De Wind in Parijs zijn hierboven beschreven. Er is nog geen
geschikt instrument bekend om het probleem van het 'geklemde hoofd', het niet
vorderen van de baring op het niveau van de bekken uitgang, bij een levend kind
succesvol op te lossen. De praktijk van die dagen is af te wachten tot het kind is
overleden om het vervolgens met behulp van haken af te halen.
Uit zijn belangrijkste boek. 't Geklemd Hoofd Geredtgepubliceerd in 1752.
blijkt dat De Wind zich voortdurend bezig heeft gehouden met dit belangrijke
verloskundige probleem. Het boek maakt het mogelijk zijn verloskundig denken
en handelen chronologisch te volgen. De Wind blijkt goed op de hoogte te zijn
van de ontwikkelingen in de verloskunde van zijn tijd. Hij neemt grondig kennis
van de literatuur en onderhoudt een levendige correspondentie met Hovius, Van
Dieden, Camper, Rathlouw, Van Solingen en anderen. Hij bewondert Van Deven-
58. Verkroost. Brief De Wind aan Gallandat. 772.
59. Verkroost. Levensbeschrijving de Wind. 18.
60. Verkroost. Levensbeschrijving de Wind. 18.
70
