Noten
Voor hun commentaar en suggesties ten aanzien van eerdere versies van dit artikel dank ik Anne
van Helden. Tim Huisman. Eric Jorink, Dorothée Sturkenburg, Bert Theunissen, Rienk Vermij en de
redactie van Archief en Werken. De verantwoordelijkheid voor hel gestelde in deze tekst blijft uiter
aard geheel voor rekening van dc auteur. Aat Molendijk te Middelburg dank ik voor zijn hulp bij
sommige Latijnse tekstgedeelten, en zonder de gastvrijheid en stimulans van Reindert Falkenburg en
Johanna Klein te Walnut Creek (usa) was deze studie evenmin lol stand gekomen.
1. Vgl. W. Frijhoff, 'Zeelands universiteit: hoe vaak het mislukte en waarom'. In: Worstelende We
tenschap. Aspecten van wetenschapsbeoefening in Zeeland van de zestiende tol in de negentiende
eeuw. Middelburg 1986. 7-1 en de daar aangegeven literatuur.
2. Idem, 13.
3. Bijzonderheden over Johannes de Mey zijn te vinden in een aantal biografische standaardwer
ken. Het meest uitvoerig rapporteert Pieler de la Rue naar eigenhandige (en inmiddels verloren ge-
gane) aantekeningen van De Mey persoonlijk. Zie: R de la Rue, Geletterd Zeeland. Middelburg 1734,
99-116. A..I. van der Aa, Biographisch woordenboek der Nederlanden, bevattende levensbeschrijvin
gen van zoodanige personen, die zich op eenigerlei wijze in ons vaderland hebben vermaard ge
maakt. Zeven delen. Amsterdam 1969. Onveranderde herdruk uitgave Haarlem 1852-IS78: F. Nagt-
glas. Levensberichten van Zeeuwenit. Middelburg 1891. 158-163: Nieuw Nederlands Biografisch
Woordenboek 7 (1927) 873 [lemma geschreven door L. Knappert].
4. De betekenis van de natuurfilosofische ideeën van Isaac Bceckman (1588-1637) en de doorwer
king daarvan op andere Europese denkers uit de vroege zeventiende eeuw (niet name op Descartes) is
aan het licht gebracht dankzij de uitputtende arbeid van de wetenschapshistoricus Cornelis de Waard
uit Vlissingen. In 1905 vond hij Becckmans nagelalen manuscripten terug in de Provinciale Biblio
theek te Middelburg. Ze waren door deze bibliotheek in 1878 verworven uil de nalatenschap van de
Middelburgse verzamelaar A.J. "s Graeuwen. Deze documenten zijn decennia later op een voorbeel
dige wijze uitgegeven en geannoteerd. Zie: C. de Waard (ed.), Journal tern par Isaac Beeckman de
1604 a 1634, public avec une introduction et des notes. 4 vols. La Haye (Nijhoff) 1939-1953. Zie
ook de op basis hiervan ondernomen studie door K. van Berkel, Isaac Beeckman (15SS-J637) en de
mechanisering van liet wereldbeeld. Diss. Utrecht]. Amsterdam 1983. Vgl. ook H.H. Kubbinga.
"Isaac Beeckman (1588-1637) en de molecularisering van de microkosmos. Een aspect van de "me
chanisering van het wereldbeeld"'. In: De Zeventiende eeuw 2 (1986) 59-79. Noch in deze werken,
noch in het recente overzicht van de Nederlandse natuurwetenschappen door K. van Berkel, A. van
Helden en L.C. Palm (eds), A History of Science in the Netherlands. Survey, Themes and Reference,
Leiden 1999, valt er iets terug te vinden aangaande de natuurfilosofische opvattingen van Johannes
de Mey. Alleen Lynn Thorndike heeft enige minimale aandacht besteed aan De Mey in zijn uitput
tende studie A History of Magic and Experimental Science. Vol viti. New York 1958. 277-282. (Met
dank aan Rienk Vermij die mij op dit werk attent maakte.)
5. Voor De Meys positionering als exponent van de 'Nadere Reformatie', zie: W.J. Op 't Hof, 'Het
culturele gehalte van de Nadere Reformatie'. In: De zeventiende eeuw 5-1 (1989) 129-140. i.h.b. 133.
137.
6. Vgl. A. Wiggers (red.). Rond de kerk in Zeeland. Middelburg 1991. Zie ook: M.J. van Lieburg,
'Zeeuwse piëtisten en de geneeskunde in de eerste helft van de 17e eeuw". In: Worstelende Weten
schap, 63-86.
7. Vgl. Biografisch Woordenboek van Protestante Godgeleerden in Nederland [z.j.]; Biografisch
Lexicon voor de geschiedenis van hel Nederlands Protestantisme 1978—); T. Briencn [e.a. De Na
dere Reformatie. Beschrijving van haar voornaamste vertegenwoordigers. Den Haag 1986.
8. Vgl. Chr. Sepp. Het godgeleerd onderwijs in Nederland gedurende de 16e en 17e eeuw. IS74, n,
110. geciteerd naar C.L. Thijssen-Schoute, Nederlands cartesianisme. Amsterdam 1954. 578-5S3.
Zie ook: P.J. Meerlens, Letterkundig leven in Zeeland in de zestiende en de eerste helft der zeven
tiende eeuw. Amsterdam 1943. Overigens werkt Eric Jorink aan een lemma over De Mey in de medio
2002 te verschijnen Dictionary of Seventeenth and Eighteenth-Centuty Dutch Philosophers. (Thoem-
mes Press) London.
9. Een bibliografie van Dc Meys geschriften is als bijlage opgenomen.
10. De genealogie "De Mey', in: Nederkmdsch adelsboek 1915, 309—316. betreft een ander ge
slacht, afkomstig uit Kampen.
11Dit betrof Pierre Osei uil hel Vlaamse Nieppe, een graanhandelaar evenals zijn zwager Francois
de Mey. Omstreeks 1612 was hij getrouwd met Jaquemine de Cerf. een zus van Frangois' vrouw Pé-
ronne.
12. Het complete gezin Dc Cerf bestond ooit uit Pieler. Maykcn. Péronne, Florence. Jaquemine,
32