Sprenger in Noord-Amerika
ZEEUWSE RANCHER
9
hevige hagelbui, het voer van het vee vernietigen. Het voornaamste nadeel voor de
emigranten was echter de onbekendheid met de Engelse taal. Waar Nederlanders
in enkele kolonies in de Verenigde Staten bij oud-landgenoten in hun eigen taal
hulp konden vinden, waren er in Alberta vrijwel geen Nederlanders te vinden.
Sprenger zelf kende er geen een. Het was dus absolute noodzaak de Engelse taal
en ook de lokale gewoonten te leren. Hoe eigenaardig die gebruiken soms waren,
blijkt uit Sprengers beschrijving van de drooglegging van de Northwest Territories.
Deze werd ingevoerd om problemen tussen indianen en blanken te voorkomen.
Aangezien er in 1888 echter niet veel indianen meer waren, meende Sprenger dat
de verbodswet zijn bestaansrecht had verloren. De regering in Ottawa koos er ech
ter voor om de wet niet te herroepen. Een handel in dure illegale drank van slechte
kwaliteit was het gevolg. Daarbij waren de straffen voor overtreders en met name
voor de handelaren zeer hoog: inbeslagneming van alles wat met de drank te maken
had, zelfs paard en wagen, gevangenisstraf en vaak ook een geldboete.15
Hoewel in Sprengers ingezonden brieven tussen de regels door het een en ander
duidelijk wordt over het leven daar, bevatten ze slechts af en toe verwijzingen naar
persoonlijke ervaringen. Voor dat persoonlijke verhaal zijn we nog steeds voorna
melijk aangewezen op archiefstukken en op de verhalen die Sprengers weduwe in
brieven heeft opgetekend.16 Overigens is het erg opvallend dat er geen brieven of
dagboeken van Sprenger zelf meer te vinden zijn, aangezien er binnen de familie uit
latere jaren wel enkele reisverslagen van hem bewaard zijn gebleven.17
Meinard Sprenger was bepaald geen doorsnee immigrant. Hij had de overtocht in
een eerste klas hut doorgebracht en vermeldde bij zijn aankomst koopman te zijn.18
Zijn weduwe verhaalde later in een brief aan haar nicht Helene van Woelderen dat
Sprenger eerst enkele jaren in de Verenigde Staten van Amerika had doorgebracht.19
Bij zijn aankomst in New York gaf hij echter meteen Canada als bestemming op.
Dit was zeker niet gebruikelijk aangezien vrijwel al zijn medepassagiers in Ame
rika bleven.20 De keuze voor Canada had waarschijnlijk met zijn eerdere verblijf in
Engeland te maken, want Canada was een gewilde bestemming voor Britten die tot
een vergelijkbare sociale klasse behoorden als Sprenger.21
Over Sprengers eerste omzwervingen in Noord-Amerika is niet veel bekend. Nadat
hij een advertentie had geplaatst waarin hij zichzelf aanprees als 'farmer-pupil',
kwam hij terecht op een boerderij in de Muskoka-regio ten noorden van Toronto
in Canada. Sprengers weduwe schreef hierover later dat het een vreselijke en vuile
plek was, waar slechts één handdoek beschikbaar was voor gezamenlijk gebruik
en waar gegeten werd uit één pot, die midden op de tafel stond. Sprenger deed er
echter veel ervaring op en hield het er om die reden enige tijd vol.22
In de Muskoka-regio leerde Sprenger zijn latere compagnon Herbert Adolphe
Muntz kennen. Deze Brit, een leeftijdgenoot van Sprenger, was met zijn familie
in 1871 vanuit Engeland naar Canada geëmigreerd. Zijn vader, Eugene Gusta-
vus Muntz, had hier in 1876 de Maple Grove Farm gekocht, een uitgestrekt en
goedlopend landbouwbedrijf. Als jongere zoon uit een welgestelde familie was hij
echter niet gewend om zelf de handen uit de mouwen te steken. Hij was daarom
