Macquet blijft in zekere zin in het spoor van de orthodoxie, maar God komt wel
heel nadrukkelijk op afstand te staan. Zijn haast consequent spreken over de
'Godheid' in plaats van over God, zorgt ervoor dat God verder weg komt te staan
dan ooit. God grijpt niet meer rechtstreeks in, zoals werd beleden in het gedicht
ter herinnering aan de Opstand. God is op indirecte wijze betrokken bij de wer
kelijkheid. Hoe Macquet dit precies voor zich zag, doet hij niet uit de doeken.
We zijn overigens niet geheel verstoken van kennis omtrent zijn visie. We komen
meer te weten dankzij een eerder gepubliceerd werkje: Verhandelingen over de
Bybelsche ziel<ten en eenige andere gevallen die in de Heilige Schriften voorkomen
en door de Geneeskunde licht ontfangen. Hierin gaat hij verschillende ziekten na
die in de Bijbel worden genoemd. Wanneer er in de Bijbel sprake lijkt te zijn van
iets bovennatuurlijks, probeert hij dat te verklaren als een normaal verschijnsel.
Was er sprake van een engel of een boze geest, dan schreef hij dat toe aan het
spraakgebruik van de Joden.64
Macquet meende op die manier de Bijbel geloofwaardig te kunnen maken: 'De
hedendaagsche natuurkunde verschaft fraaije zaeken tot opheldering en bekrach
tiging van Gods boek.'65 En: 'men kan nu de aanwezendheid van een Opperwezen,
de goddelykheid der H. Schriften zonder tegenspraek bewyzen.'66 Hij eindigt zijn
boekje met de bespreking van Handelingen 12: 23 over de ziekte van Herodes,
een tamelijk onbekende passage in de Bijbel. Met de beschrijving van deze kwaal
komt hij tot de moraal van zijn verhaal. Na omstandig uiteen gezet te hebben aan
welke ziekte Herodes lijdtwormen knagen zijn darmstelsel kapot met alle helse
pijnen en gevolgen van dienzegt hij:
Dat is precies wat Macquet ook in zijn verhandeling voor het Genootschap wilde
aantonen. God, die hij hier weer onpersoonlijk weergeeft als de Almacht, bedient
zich van natuurlijke middelen. Zo probeerde hij het Godsgeloof en de Bijbel te
redden en zich te vrijwaren van de betichting van atheïsme. In zijn poging de
Bijbel én de artsen te redden door te benadrukken dat God op de tweedae plaats
104
De rol van religie in de beginjaren van het Zeeuws Genootschap
De Almagt had deze dwingend met de donder van zyn magt kunnen treffen,
maar bedient zich van naturelyke middelen om de mens zyn magt te tonen (...).67
64 Macquet, Verhandeling over de Bybelsche ziekten, 9.
65 Ibidem, 4.
66 Ibidem, 4.
67 Ibidem, 137.
