JONG VERSLAAFD IS OUD GEDAAN (I)
door
André van der Veeke
Als kind las ik alles wat voor het grypen lag. Dat was bij ons thuis
geen wereldliteratuur. Op regenachtige zondagmiddagen bladerde ik in
de bijbel, vanwege de gruwelijke illustraties. Goed, dat was een boek van
niveau, maar lezen deed ik er niet in. Wel VERSLOND ik de verhalen en
feuilletons in Margriet. Stiekem natuurlijk. Het waren de jaren vijftig.
Als mijn moeder in de buurt kwam sloeg ik haastig een bladzijde om.
Veel indruk maakten de boeken uit de Cultuurserie. Met hun zessen
oefenden ze een gevaarlijke aantrekkingskracht op me uit. Favoriet was
het boek met de zwarte rug en de linnen kaft; titel: De Zwarte Hengst
Bento. Het vertelde de levensgeschiedenis van een paard in Brazilië.
Zwarte hengst Bento - tropische verrassing voor de witte merrie Amarella.
De schrijfster van het boek heette Ditha Holesch.
"Weer roept Bento haar. Ditmaal hard, ongeduldig. Amarella lijkt al
haar krachten te verzamelen, al haar spieren te spannen. Dan schiet ze
als een bliksemstraal op het hek af, springt, roeit met gekromde rug een
ogenblik als dolgeworden met haar voorbenen in de lucht
Het citaat komt niet uit de oorspronkelijke uitgave. Die is bij ons
thuis stukgelezen. Ik koos het fragment uit een speciale editie van de
uitgeverij Grote Letter Bibliotheek. Enkele jaren geleden trof ik het
boek aan bij de Slegte. Mijn euforie was van korte duur. Thuisgekomen ont
dekte ik dat de uitgever de tekst voor de helft had ingekort vanwege het
grote lettertype. Tevens ontbraken de opwindende foto's die, zo zal men
gedacht hebben, aan slechtzienden toch verspild waren.
Ditha Holesch, namens mijn hele familie wil ik je danken. Ik heb een
broer die in zijn leven één boek gelezen heeft en hij leeft nog steeds. Je
begrijpt het misschien al. Wanneer schrijf je een vervolg?
Natuurlijk las ik ook kinderboeken. De Karl May's van mijn vader, zomer-
boeken, winterboeken. AvonturenseriesBas Banning, Biggies. Ik vergeet
bijna die roomse indiaan, Witte Veder.
('s Morgens onmenselijk vroeg wakker worden, onder je bed graaien naar
het opengeslagen boek. De letters dansen in het schemerige licht. Te
vreden stel je vast dat het boek dik is en nog lang niet uit.)
5