Oefeningen op de wijze van De hinde van de dageraad Na de Alvarezlaan rechtsaf, zo zegt het bord en de zeewind maakt zijn adem kort. Een zucht wind zegt hij, proeft naar zand en twee liter olie is net voor nop. De slagschaduw van een flat verheelt dat de opgang van de maan ver weg is en in de ban van mei schudt de wind zijn droge haren die naar zout ruiken en naar vis. De weg stinkt als benzine in de zon en paarse struiken staren naar een doos bonbons een fles oranjebitter als door een zonnebril. Naar de Otheense kreek heet het benzinestation. Neptunus met z'n riek wiedt het mistige wier van de rivier en de weg stinkt als benzine en olie in de zon. Michel Huisman NOMADE het centrum van de wereld is hij die nooit verblijft meanderend over vlakten zich zijn historie schrijft in de bronnen van zijn bloed kruipt de schrik der steppen voort zwepen tartend, vloekend, blaffend nergens heen en altijd door zingt van een verloren heim waar hij eindeloos naar zoekt van de eerste gulden kieren tot de laatste rode gloed steden heeft hij niet gebouwd noch paleizen of kastelen wat hem rest als monument zijn des werelds oudste wegen. Peter Clijsen - 16 -

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1987 | | pagina 16