MEGARIS (slot)
door
Ronald Verstraten
Zo simpel lag de zaak nu ook weer niet. Roosdijk wilde uit bed stap
pen, maar het leek of een onzichtbare hand hem terug in de kussens
wierp. Even werd alles zwart en toen was hij weer terug in de wacht
kamer van Megaris. De deur van de behandelkamer werd ruw open ge
gooid. Megaris stoof op hem af: "Wou jij soms een beetje je eigen
droom gaan bepalen?", snauwde hij. "Nou, eh, alleen de afloop", sta
melde Roosdijk. "Had a good reason for taking the easy way out!".
Zonder het te merken was hij ineens in een vreemde taal gaan spreken.
Megaris draaide zich om, met zijn handen op zijn rug liep hij driftig
door de wachtkamer. Stond even stil, liep weer op Roosdijk toe. Vlak
voor hem bleef hij staan, wees met bevende vinger naar Roosdijk en
riep: "DaytripperRoosdijk glimlachte. "Ach ja, december 1965.
Rubber Soul was net uit, en...". Megaris onderbrak hem: "Ho, ho man
netje. We blijven nog even op aarde. Straks mag je vliegen, nu nog
niet".
Vliegen? Roosdijk wilde niet vliegen. Dat had hij nog nooit gedaan.
Megaris liet hem niet met rust. Met zijn gezicht vlak voor dat van
Roosdijk trok hij zijn mond wagenwijd open. "Weet je wat dit is?", vroeg
hij terwijl hij in zijn mond wees. "Een streepjescode", was het verblufte
antwoord. Dat stond tegenwoordig ook werkelijk overal op. Maar het was
wel een hele verbetering. Afrekenen was in een wip gebeurd en je moest
niet meer staan wachten als ergens het prijsetiketje van af was. Ge
woon met zo'n pen over die streepjes. Boodschappen doen was toch heel
leuk eigenlijk...
"Hier blijven!", zie Megaris. "Nou, wat betekent het?". Roosdijk keek
nog eens goed. "Champignons, klasse II, tweehonderdvijftig gram, één
gulden negenenzeventig", zei hij toen op besliste toon.
"Niet slecht, niet slecht", zei Magaris, "maar wat is de dichtstbij
zijnde ster?". "Die van vijf voor zeven", antwoordde Roosdijk. "Goed!
Nu de laatste: wat betékent Memento Mori?". Roosdijk zuchtte "Car-
pe diem". Hij wist dat dat het goede antwoord was. Megaris draaide
aan een zwengel en boven hun hoofden opende zich het dak. Roosdijk
kreeg een prikkelend gevoel in zijn bovenarmen en schouders en het
werd steeds heviger. "It's alright", zei Megaris, "Reach for the
stars!". Die was ongemerkt ook in een vreemde taal gaan spreken.
- 17 -
