bikini verheft zich even en valt dan vol overgave terug in
haar luxe tuinmeubel. Ik vermoed het begin van een machtig
fluisteren: kijk daar eens, ze hebben er eentje bij zijn kladden,
wat een stommerik, als ze bellen doe je niet open hoor...
Ik kijk weer naar de vrouwen, die daar nu meer dan levensgroot
voor me staan. Waarom smijt ik de deur niet dicht. Ik ben ze
toch niks verschuldigd omdat ik nou zelf stad en land...
"...christenen vervullen de dienstplicht. De paus b ij voorbeeld
praat wel over abortus, maar niet over het leger. Waarom moe
ten katholieken en protestanten elkaar in Noord-Ierland naar
het leven staan? Begrijpt u dat?"
Ik schud braaf van nee.
"En Irak en Iranallebei noemen ze zich mohammedaan..."
"Het kan geen kwaad als de Islamieten elkaar bezig houden",
breng ik onbewogen naar voren. Ze hoort het niet of ze doet
alsof. Haar brilleglazen lanceren lichtkogels.
Assepoester knoopt haar regenjas open. Haar opluchting dat
Staalhaar Bijbelvast het overgenomen heeft, zal nu wel verdampt
zijn. Ach kijk, ze loenst een beet je...met de zelfbevrediging zit
het dus wel goed.
"...ja en nu komen we toch weer terecht bij het boek dat voor
ons van het allergrootste belang is..." Er verschijnt een flauw
lachje om de mond van de jongste.
"Roept u maar", zeg ik geamuseerd. "Als ik me niet vergis be
doelt u de b ij bel. Zal ik u eens een geheim verklappen...ik lees
er ook af en toe in, maar niet alles, hoor. De echte idioten
sla ik over. Prediker, het Hooglied dat wel."
"Weet u dat er vroeger ook moeite mee had?"
Nu is het mijn beurt om verbaasd te kijken. Wat bedoelt ze? Dema
gogie in een nieuwe fase waarschijnlijk.
"Al die onderlinge na ij ver...ik begreep dat vroeger nooit. Ik
dacht, zo veel kerken, dat kan niet deugen. Net als u liet ik
iedereen beleefd uitpraten aan de deur, want ik was toch gein-
teresseerd.
Interesse...mijn reet, denk ik...een vervelende, bazige koffie
leut... jezelf opdringen, overheersen...
"...maar ik dacht, ik kom er wel achter. Aan de deur kunnen ze
zich fraai voordoen, maar ik zoek ze gewoon thuis op, onaan
gekondigd..." Ze werpt een medeplichtige blik op me.
"Bedoelt u, dat ik u thuis moet komen opzoeken.
Ze lacht. "U kunt het proberen..."
Ik sta hier voor de hele buurt voor schut, bedenk ik opnieuw,
"...die bezoeken overtuigden me. Hun geloof was niet gespeeld..
..het was hun leven. Korte tijd daarna heb ik me gemeld. En nu
lees ik natuurlijk nog steeds de bijbel alleen ik haal er veel
meer uit dan vroeger..."
Ik knik moedeloos en herinner me plotseling woordelijk de grove
platitudes die ik vroeger aan de deur uitdeelde.
"Op het ogenblik zijn we druk bezig met de bouw van onze nieuwe
Koninkrijkszaal. U mag er gerust een kijkje gaan nemen. Vanaf
hier kunt u de bouwplaats trouwens bijna zien...denkt u dat we
dat allemaal op eigen kracht kunnen volbrengen? Nee, meneer,
alles komt van hem..."
Ze verhoogt haar spreektempo. De finale zal wel in zicht zijn,
maar ik neem niets meer op... je zou de statenbijbel overdwars in
haar strot moeten schuivenmaar ook deze hindernis zou ze
binnen de kortste keren genomen hebben.
-14-
