BALLUSTRADA OPTIMA FORMA
Zoals personages uit Amerikaanse tv-series
altijd heen en weer worden geslingerd tus
sen blackmail en coma, zo tonen columnisten
hun grenzeloze afkeer ofwel hun ongenadige
bewondering voor een persoon of zaak, daar
mee en wetmatigheden volgend van het lite
raire genre dat ze beoefenen
Een column is nu eenmaal niet de plaats
voor een genuanceerde afweging.
Enkele stellingen in dit verband:
Een goede columnist twijfelt niet.
Een goede columnist heeft altijd gelijk.
Een goede columnist is een dode columnist.
Een columnist slaat graag vanuit zijn
kleine kooi. Als voorbeeld het volgende
stukje
Laatst zag ik op straat mijn zwangere
grootmoeder. Wat lachte ze gelukkig.
Helaas bleek het galeriehouder B. met een
grijs staartje Vanwaar die euforie, vroeg
ik
'lek hab de koelturele prais gewonnen van
de gemeente Kuthaar, voor mijn koenstuit-
leenprojekt voor huisdieren.'
'0, van Kuitaart, de gemeente Hontenisse',
corrigeerde ik. Hij knikte.
'Ik heb er al iets van gehoord' gaf ik
toe. 'Er waren twee kandidaten, jij en
Enzinck. Hij was fout in de oorlog, jij er
na. Vanwaar dat verschil in behandeling?'
'Haaaa, de oorlog doerde maar vaif jaar.
lek bien langer fout geweest.'
Dit was de hele kursus. Hebt u me begre
pen? Die gedwongen gang naar overdrijving,
versimpeling en eigen gelijk, nee...
Gelukkig kiezen steeds meer schrijvers de
laatste tijd voor grote gevoelens.
MINOR
- 3 -
