Slecht onderhouden, dat zag een blinde.
Mijn hond slenterde een bloemperkje binnen en piste een
bosje begonia's naar de andere wereld.
Ik keek om me heen. Voor een slaapkamerraam kleedde een
jonge vrouw zich langzaam uit.
Quasi voor zich kijkend keek ze naar mij om te kijken of
ik keek. Diskreet keek ik de andere kant op en zag haar al
dus steeds bloter worden.
De dikke man had niets in de gaten, of was eraan gewend.
In die kringen weet je dat nooit.
'Als je deze tuin op orde brengt betaal ik je een tientje
per uur,' zei hij.
Ik dacht na. Een fles jenever kost al gauw twee tientjes
en is zo leeg, als je weet hoe het moet.
Mijn blik dwaalde langs het slaapkamerraam, maar de vrouw
was verdwenen
Waarschijnlijk in bad. Want die mensen hebben allemaal een
bad
'Het vervelende is dat ik het moet opgeven,' zei ik terug
houdend. 'Anders krijg ik last met het GAK.'
Hij nam me bij de arm en liep vaderlijk met me op naar de
straat. 'Ik wil je niets aanpraten hoor,' zei hij gemoedelijk
'Je hebt tenslotte je eigen verantwoordelijkheid. Maar, je
hoeft natuurlijk niet altijd te doen wat de wet voorschrijft.
De wet laat ook wel eens een steekje vallen.
'Je hebt gemakkelijk kletsen,' sputterde ik tegen, 'Als ik
gepakt wordt ben ik mijn uitkering kwijt.'
Hij schudde bezwerend zijn hoofd.
'Laten we zo afspreken; als je moeilijkheden krijgt regelen
we wel wat. Dat komt best voor mekaar. En nu moet ik weg.
Een belangrijke bespreking over spliterwten die naar Angola
moeten, of er vandaan komen, dat ben ik even kwijt.
Kerel, ik zou best met je willen ruilen. Lekker niks doen de
hele dag. Terwijl ik dagenlang met spliterwten loop te leuren.
Alsof dat dankbaar werk is. Maar: ieder huisje heeft zijn
kruisje. Ik hoor nog van je. Waar is die verrekte schoen?'
De vrouw stond nu aan de voorkant van het huis voor een raam
en liet per ongeluk haar handdoek vallen.
Ik floot mijn hond en ging verder met mijn ronde.
De lome rust van de villawijk viel weldadig over me heen.
Ik houd daar van, van die rust.
De bewoners bemoeien zich op een sociale manier niet met el
kaar en je mist er ook de slaande deuren, die soms hele blok
ken huurhuizen in elkaar doen donderen.
Ontspannen sukkelde mijn hond achter me aan en dacht dromerig
aan zijn brokken.
Ik besloot het aanbod aan te nemen. De weken die volgden
snoeide en hakte en maaide ik dat het een lieve lust was.
Ik was al bijna vergeten hoe werken eruit zag.
Het weer was schitterend en ik werd zo bruin als een rijksgenoot
omdat ik elke dag in mijn zwembroek de boel te lijf ging.
- 16 -
