Ik zal het je nog sterker vertellen: Je hebt je gedragen als een echte liberaal. Verantwoordelijkheid voor het eigen indi vidu, dat is nog eens andere koek dan dat gezwets over kollek- tieve verantwoordelijkheid waar de socialisten de wereld mee willen hervormen Je kunt trots zijn op jezelf. Wij zitten wat dat betreft op dezelfde lijn. Eerlijkheid, oprechtheid en trouw aan jezelf. Dat staat bij mij hoog in het vaandel. En ik prijs me gelukkig dat ik een vrouw heb die daar vol ledig achter staat. Geluk koop je niet met geld jongen. Als het enkel om geld ging zou ik zeggen: 'Hier heb je het, hier heb je het.' Maar het gaat om hogere waarden in het leven en dat heb heb jij uitstekend begrepen. Maar laat ik je niet langer ophouden!' De telefoon rinkelde. Terwijl de dikke man een gesprek voerde zat ik wat lullig voor me uit te kijken en was niet bij machte een weerwoord te bedenken. Zo doen die mensen dat dus. Het gesprek was afgelopen. Peinzend keek de man voor zich uit. Sp1iterwtenvroeg ik, in een poging het gesprek weer op gang te brengen. Hij schrok op uit zijn overpeinzing. 'Bonen.' zei hij en stond op. 'Een miljoen ton witte bonen die ik één of ander ontwikke lingsland in de maag moet splitsen. Geen gemakkelijke job, als je weet dat die zwartjes liever rijst vreten.' Hij voerde me naar de voordeur en deed open. 'We vinden er wel weer een gek voor,' zei hij opgewekt. 'Kom nog eens langs, misschien kunnen we elkaar wel weer eens hel pen Hij duwde me naar buiten en sloot de deur. Ik slenterde naar huis. Naar het blok huurwoningen waar je de buren s'nachts kon horen pissen als je in je bed lag. Ik begreep nu waarom IK daar wel woonde en HIJ niet RAATS - 18 -

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1988 | | pagina 18