DIVIDE ET IMPERA
fragment
't is een koude avond, makkers,
hier bij de rivier.
Kenneth Patchen.
(Ella is een vrouw van begin de veertig. Als ze op een
avond naar huis fietst, ziet ze vóór haar de veertien
jarige jongen r ij den die vijfhonderd gulden heeft ge
stolen van haar collega Tannie.)
Ella grinnikte. Stevig omklemde ze het in de stad aange
schafte stokbrood, dat straks tijdens het fondue avondje met
Herman en Tineke geconsumeerd zou worden.
Ze had de jongen met het felrooie haar en het imitatie le
ger jasje bij wijze van spreken al op mijlen afstand herkend
en had geprobeerd hem zo onopvallend mogelijk in te halen.
Dat ze hem zou vatten stond vast. Ze verheugde zich er ge
woon op. Zelf hadden Jos en zij gelukkig geen kinderen; en
als je een ventje als dit in ogenschouw nam werd je weer
eens fijn in je overtuigingen gesterkt. Verbaasd was ze e i -
genlijk niet geweest, toen ze de jongen een klein kwartier
tje geleden voor zich uit had zien fietsen. Vanaf de b-weg
had hij de afslag naar de zeedijk genomen. Ze was hem immers
al zo vaak tegengekomen, onderweg naar huis, of naar de
stad. Echt iets voor dit soort knulletjes trouwens, om in
dit kille oktoberweer langs de zeearm te willen fietsen.
Ronduit ongezond. Deze introverte, totaal op zichzelf be
trokken knaapjes waren steevast eigenwijs tot op het bot.
Natuurlijk had ze zelf ook de afslag genomen. Op naar de
zeedijk! Dat genoegen kon ze Tannie - en zichzelf - niet ont
houden
Nu had het diefje haar gezien. En herkend ook, dat leed
geen twijfel. Haar spieren trilden van zelfvertrouwen, ter
wijl ze ook wat harder op de pedalen trapte. Ze knelde het
stokbrood in het linnen tasje enthousiast tegen zich aan
en ademde gretig de zilte lucht in.
Fietsen was ontzettend gezond. Geamuseerd keek ze naar de
bleke spillebeentjes van het jongetje, dat nu als een razen
de tekeer ging, terwijl hij nog eens achterom keek. Ze glim
lachte vriendelijk naar hem. Dit had een averechts effect. De
knaap pretendeerde misschien nog onbekommerd voort te fiet
sen, maar zijn tempo begon nu toch veel van een wilde vlucht
te krijgen. Nu, met die extreem b ij gestelde jongensfiets zou
hij haar niet ontkomen. Ontaarde ouders moest hij trouwens
hebben. Niet eens een fatsoenlijke herenfiets voor die jon
gen kopen, en hem in dit najaarsweer nog met een korte broek
de straat op sturen ook! Maar misschien hadden ze alle af-