sieve staat is al helemaal aanwezig. Het moet alleen nog wat
uitgebouwd worden. Je moet maar eens on je heen k ij ken, video
camera's, walkie-talkies, slagbomen, uniformen, beton. Ze noe
men het nu nog doelmatig anti-vandal isme maar dat is alleen
maar versluiering.
Dan heb je ook nog allerlei maffe mensen die de meest slechte
maatregelen nemen op het gebied van onderwijs, cultuur, gezond
heidszorg, huisvesting enz. Die, kortom, overal een pleure-
zootje van maken en dan ook nog durven te beweren dat ze het
goed met ons voorhebben. Hoe goed blijkt dan onder andere uit
het invoeren van een persoonsnummer, ik kan er ontzettend ra
zend over worden. Het is ons eenmaal funest geworden dat er
zo'n perfecte administratie bestond, die zó aan de Duitsers
kon worden overhandigd. Dat nooit weer, ik hoor het nog na-
tetteren in mijn oren. Nou, het komt er weer aan.
De brutaliteit tegenover de slachtoffers, nou ja, kijk maar
naar het pensioen van de zwarte weduwe, het is toch niet te
geloven
De middelen van de Staat worden ook steeds verfijnder. Denk
maar eens aan genetische manipulatie. Daar kun je nog wel even
gemakkei ij ker en verdergaande resultaten mee bereiken dan vroe
ger met School, Kerk Kazerne. Dat gebeurt al van staatswege,
je kunt het allemaal beschouwen als autoritaire speel sigheid
er zijn nog geen rampen gebeurd. Maar geloof maar dat ze wat
graag vat zouden hebben op diegenen die zich volgens hen mo
reel, sociaal, sexueel, noem maar op, afwijkend gedragen."
OVER KUNST EN KUNSTENAARS
"Als ik toch kijk hoeveel keutelschilders en hondeliefhebbers er
onder de artiesten zijn, die nooit die gr ij ze massa laten werken.
Alleen maar bezig zijn met het zich volledig overleveren aan
kunstig doen, met alle gevaren van dien. Dat soort komt dan ook
terecht in kringen waar men geen belangstelling heeft voor
kunst, maar des te meer voor geld, die kunstenaars moeten er
dan ook zijn zeker?
Alleen, ze hebben geen maatschappelijke betrokkenheid, trekken
zich terug in hun kunst en in de kunstige kunstwereld en pro
beren daar een bepaalde sport van de ladder mee te bereiken,
maken deel uit van dat systeem. Kunstenaar zijn kan eigenlijk he
lemaal niet in deze maatschappij, waar alles voor iedereen is
bedacht en de kunstenaar alleen maar door zichzelf bedacht is.
Ik word door de gemeente in dit dorp gewoon beschouwd als een
werkloze, ik word niet gezien als kunstenaar hoor, dan moet je
werk verkopen, een kunstfabriek worden. Op het moment dat de
BKR werd afgeschaft, werd je ook als kunstenaar afgeschaft. Je
kunt het zien als een arbeider die ontslagen wordt, omdat de fa
briek dichtgaat en dan ook nog te horen krijgt dat hij te lui is
om te werken. Hier bij de gemeente heb ik zelfs het flauwe ver
moeden, dat, wanneer ik om informatie zou vragen over WVC-
regelingen als beroepskostenvergoeding, of de afgeslankte BKR
die er aan schijnt te komen, dat ze mij geenszins wegwijs zouden
willen maken. Dat ze zouden denken: je zoekt het maar uit,
maar wij gaan er ons niet mee bemoeien. Het is allemaal zo grof,
je moet daat maar zo weinig mogelijk aan denken, anders kun je
niet meer werken. Kijk, ik laat mijn werk zien door het hele land
op muziekfeesten, dichtersavondenmanifestaties, waar ik dan d
29
