drukkerij Hurenkamp Nu moet ik de juiste tram nog vinden, veelmeer de juiste halte. Ik zoek en zoek. Iedere keer dat ik heenstap naar een vluchtheuvel waarop de paal met het bord, zie ik al van verre dat het niet de goede is. De rest van de straat of het plein maakt mij dat duidelijk. Het heeft geen enkele zin dat ik dichterbij kom. Dus zie ik ook op afstand hoe de trams naar hun bestemmingen wegschieten. Dat geeft me een gevoel van ver latenheid. Die trams zijn geel van kleur. Ik nader het stad- gedeelte vanuit een bepaalde richting. Ik loop over helgroen gras. Is dit de Hout? de Haarlemmer Hout? Is dat daar het Brongebouw? Maar daar moet nu een zwembad zijn, vol koud water, dat het ozon loslaat, dicht boven de oppervlakte zodat je bij het zwemmen denkt dat het pas geonweerd heeft. En dan weer: welke tram moet ik nu nemen? En ook steeds opnieuw: hoe heet toch de straat waar ik heen moet? Daar sta ik eindelijk op een treeplank. Van een lange felgele tram. Ik blijf daar zo staan. Ik ben er niet zeker van dat ik de juiste kant opga. En opeens zijn we bij het station aange land -waar ik niet moet zijn- en ik spring van de treeplank af terwijl het gele voerwerk almaar sneller rijdend wegschiet, de spoorbaan op, tot een trein wordt, die de richting van Amsterdam uitgaat, vanwaar ik lang geleden vertrokken ben. De gebarsten bril van Harry is al wat ik mij herinner. En even later ook nog de enigszins beslagen bril van de kondukteur, met de bewegende vlekjes achter de glazen. En zijn hijgende buik natuurlijk. En op dit moment bevangt mij een diepe twijfel: heb ik niet toch het glas van van Harings bril gebroken PSZISKO JACOBS Herendreet 41 Postbus 6 4527 ZG Aardenburg Tel 01177-1978 Fa* 01177-2110 23

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1989 | | pagina 25