VRIENDEN VAN VROEGER
Paderborn heette hij. Wat een kerel. Ik zie hem nog voor me.
Zij vader was direkteur van een regenjassenfabriek
Verschrikkelijk, wat heb ik met die jongen gelachen. Ik
herinner me nog een keer dat we samenNee wacht, dat
was niet met Paderborn. Dat was samen met mijn goede vriend
Kees. Ik herinner me dat Kees en ik beiden werden uitgenodigd
door de burgemeester van ons dorp om op het gemeentehuis een
plan te bespreken wat hij had ontwikkeld. Ja, moet je nagaan
hoor. Kees en ik, de grootste anarchisten die er op het dorp
rondliepen
Het kwam hier op neer: De burgemeester vond dat er in zijn
gemeente te weinig werd gedaan voor de jeugd. Derhalve had
hij in overleg met een aantal jeugdwerkers een plan ontwikkeld
om de jongeren "in alle vrijheid" gelegenheid te geven zich
te ontplooien. Hij stelde hiervoor een onbewoonbaar verklaarde
woning ter beschikking die de jongeren naar eigen inzicht
konden inrichten en waarin de nodige aktiviteiten konden
worden ontplooid. Voorwaarde was echter dat het hoofdzakelijk
kulturele aktiviteiten moesten zijn. Het mocht geen goedkoop
café worden. Kees en ik verklaarden ernstig kijkend dat wij
ons hierin wel konden vinden. Immers, ons kulturele leven
speelde zich in die tijd hoofdzakelijk af in de kroegen waar
we broeierig diepzinnige gesprekken hielden. Vaak onderbroken
door de ka.stelein die de glazen weer kwam vullen. En waarbij
we schimpten op de domme boeren die het biljart bezet hielden
en veel lawaai maakten.
Wij voelden ons in dit gezelschap duidelijk niet thuis van
wege ons intellektuele niveau. U begrijpt dat wij onze burge
meester, onze burgervader eigenlijk, hoog op de lijst van Zeer
Sympathieke Personen plaatsten toen hij met zijn plan op de
proppen kwam. We zaten, zo verklaarden we handenschuddend,
wis en waarachtig op dezelfde lijn. Nog diezelfde week ver
zamelden we een aantal mede-intellektuelen om ons heen en
gingen aan de slag.
De opening was een sukses. Wij hadden ons allen deftig in
het pak gestoken en gedroegen ons voorbeeldig, voerden ge-
annimeerde gesprekken met de genodigden en dronken een sapje.
Ook de meisjes waren allercharmantst De burgemeester bewoog
zich als Sinterklaas tussen de mensen en glom van plezier.
De geboorte van onze soos was een feit.
Een week na de opening begonnen we met onze eerste kulturele
aktiviteit. Op voorstel van Bets, een zeer ernstig meisje met
persoonlijke moeilijkheden nodigden wij een doctorandus uit
die alles afwist van het existentialisme. Kees en ik vonden
het een uitstekende geheugenopfrissernadat we beiden de
betekenis van het woord hadden opgezocht. Bets benadrukte het
belang van deze moderne stroming en wij waren het volkomen
met haar eens.
Wel vonden we het geen slecht idee om er iets bij te drinken.
Dat maakte de diskussie over het algemeen wat sprankelender
was onze ervaring.
Op de bewuste avond zat de soos stampvol.
Wij plaatsten de man, een leraar sociale geschiedenis van
rond de vijfig, gezellig naast de open haard waar hij een
gloedvol betoog hield over het onderwerp wat hem en ons zo
bezighield
6
