Ik ben een realist
TADEUSZ RÓZEWICZ
Nu wachten allen op de postbode
Mijn jongste houdt een slak in zijn kleine knuist
en roept 'slak slak steek je horens uit'
mijn oudste - hij is zeven -
staat beduusd bij de tafel
zegt 'maar engelen bestaan pappie'
hun moeder zet moutkoffie
'dat haar van mij wil maar niet blijven zitten'
- zegt zij -
'ik zou voor vader een beddetijk willen kopen
die daar is als een zeef
's morgens als de oude baas opstaat
zit hij onder de veren'
Ik neem een appel van de tafel
ga naar mijn werkkamer
ik zal daar konkrete verzen schrijven
al twintig jaar lang werk ik
aan dat ene vers
ik ben een realist en een materialist
soms sluit ik alleen maar
vermoeid mijn ogen
35
