de auto's waarmee ze hadden geprobeerd te vluchten - nog platter
dan Karl, die een poosje geleden van de Parnassustoren was ge
sprongen, recht onder de wielen van een dubbeldekker.
Dat het einde van de wereld gekomen was, daar was ze bang voor.
Want ze wilde niet dood, Nikki. Als ze oud was, zo'n dertig of
misschien wel veertig jaar, best mogelijk dat ze er dan anders over zou
denken. Die oude mensen keken allemaal uit hun ogen alsof ze liever
vandaag dan morgen dood zouden zijn, tenminste de gejaagde types
die ze hier in de stad zag, vooral de mannen in hun saaie kantoor-
pakken die zich door haar in stille steegjes, achter stapels kartonnen
dozen met afval lieten aftrekken. Het was niet fijn om oud te zijn, dat
had Nikki inmiddels wel door.
Zelf had ze echter niets te klagen, vond ze, zo lang ze maar niet bang
was. Zo lang ze maar op gezette tijden een shotje kon nemen. En elke
dag minstens één schoon slipje kon aantrekken, dat was misschien het
belangrijkste van alles. Fris water en een smetteloos schoon slipje in
één van de vele koele toiletten die ze links en rechts in de openbare
gebouwen van de stationswijk had ontdekt, maar ook in sommige
winkels en kantoorgebouwen - ze wist er zelfs een paar met een bidet
- waar ze je niet wegstuurden als je het handig aanpakte en er niet te
vaak achter elkaar kwam.
Die avond, op de dag na het Nationale Feest, was ze zelfs in een
superhumeur geweest. Door het drukkende, zwoele weer waren er veel
meer klanten komen aansluipen dan op een gemiddelde zomeravond,
en bovendien zo opgefokt dat Nikki zelden meer dan twee of drie
minuten nodig had gehad. Uit ervaring wist ze dat ze dan flinke
fooien kreeg - alsof de kerels blij waren dat hun beschamende
moment van zwakte niet langer had geduurd dan strikt nodig was.
Ze had bij de Rooie genoeg wizz aangeschaft om minstens een volle
week vooruit te kunnen, als ze het kalmaan deed. En in de Bazar had
ze zes hlauwe slipjes geritst en voor Charles een doosje met drie
siercondooms gekocht. Op de verpakking stond het logo van zijn
favoriete biermerk - een eenhoorn op zijn achterste poten - en de
garantie dat de condooms minstens een half uur naar bier bleven
smaken. En dat ze honderd procent milieuvriendelijk waren, geheel
vrij van cadmium, CPX en kunstmatige kleurstoffen. Ze dacht dat
Charles wel blij zou zijn met de suggestie dat hij nog emplooi had
voor dit soort dingetjes.
6