Triumph
Robbert Jan Swiers
Het was mistig. Het grote plein voor het stadhuis was in een dikke
nevel gehuld en het stadhuis zelf was niet te zien. De silhouetten van
de ijskraam en de fritestent doemden op uit de mist. Hij rilde, want
het was koud en het klamme vocht leek door al zijn kleren heen te
dringen en zich te nestelen op zijn blote huid. Die ochtend was het
ook al zo koud geweest en het had uren geduurd voor hij weer een
beetje op temperatuur was gekomen. Alle warmte leek uit hem weg te
stromen. Dat kon vanavond nog gezellig worden. De kachel in zijn
flatje was kapot en de reparateur zou pas de volgende dag komen. Hij
sloeg aan het eind van het plein naar rechts en reed over het als fiets
pad bedoelde stuk trottoir in de richting van het monumentale stad
huis. Links en rechts van hem passeerden wandelaars die maar net
snel genoeg waren om voor hem uit te wijken. Hij wist dat hij in zijn
gelijk zou staan als hij er één tegen de vlakte zou knallen en voelde
zich machtig op zijn fiets. Hij begon er zelfs wat harder van te rijden.
Vlak bij het stadhuisplein, waar hij langs wilde rijden om een
winkelstraat in te fietsen, dook er ineens van rechts een andere fiets
op uit de mist. In een flits schoot het door hem heen dat die fietser
voorrang had. In diezelfde flits nam hij de beslissing om toch te
proberen voor die fietser langs te komen en zijn vaart erin te houden.
Hij had geen zin om te remmen. De andere fietser leek de wijste van
de twee en hield in. Hij keek even wie het was. Een jonge vrouw van
een eindje in de twintig keek terug. Ze had kort, zwart haar, dat in
grappige pieken om haar hoofd lag. Haar donkere ogen werden ver
sterkt door mascara en eye-liner. Ze had een smal, maar geen spichtig
gezicht en knikte hem vriendelijk toe, alsof ze niet had gemerkt dat
hij haar had gesneden. Misschien dacht ze dat ze allebei fout waren
geweest. Ze had handschoenen aan en een lange koetsiersjas, waar
onder een zwarte broek met wijde pijpen die twee prachtige enkel
partijen vrij liet die in zwart nylon waren gehuld. Zwarte pumps met
zeer hoge hakken maakten het beeld compleet. Hij keek haar op
nieuw aan, met andere ogen, die interesse uitdrukten. Ze keek warm
terug en even later was ze verdwenen in de mist. Hij dacht nog even
over haar na en vergat haar toen al snel. Het was een van de vele ont
moetingen die een mens in de loop van een dag kan hebben. Het
schoot hem alleen nog even te binnen dat ze dezelfde fiets had als hij,
zij het in een damesmodel.
23
