voor middeleeuwse studies. Hij had zijn observatiepunt zorgvuldig
gekozen en zag zich nu omringd door vele halfnaaktloopsters. Naast
hem zat een enorm vrouwmens op de rand van de overgang, vet en
vadsig, blinkend van zonneolie en zweet, haar massieve zoogklom-
pen sidderend onder hun eigen gewicht bij de minste beweging. Ze
was in het gezelschap van een mager, schichtig man gekleed in een
korte broek en een T-shirt met een afbeelding van Mickey Mouse.
Het was een netelhete dag, windstil, niet geheel helder zodat de hori
zon wazig was en de hemel eerder vaalgrijs dan blauw, maar de zon
pulseerde gewelddadig, als een toornig hart, een vloeibare warmte
uitpompend die zich verzamelde op het voorhoofd van Martenglass
in traag lekkende druppels. Een ongewone stilte heerste op het over
bevolkte strand: slechts een zwaar, slaperig gemor, met een paar
schrille uithalen van kinderstemmen. De kalme zee was onhoorbaar.
De uren verstreken. Het duurde tot drie uur voordat het eerste hoop
gevende teken verscheen. De tepels van de vette vrouw naast
Martenglass begonnen van kleur te veranderen, van mocca naar
karmozijn. Aangezien ze lag te braden met de ogen dicht had ze geen
besef van de wonderen die in haar anatomie plaatsgrepen. Marten
glass rilde van genot.
Haar man was zogenaamd verdiept in Elementaire Economie, deel 2,
maar begluurde in feite ieder pond vrouwelijk vlees dat voorbij
drilde. Zo nu en dan wierp hij een snelle blik opzij naar zijn partner
en daarbij ontdekte hij tenslotte de verandering in haar pigmentatie.
Zijn onderkaak zakte zeker vijf centimeter omlaag bij het zien van de
borsten van zijn vrouw, waarop de scharlaken gloed zich gestaag uit
breidde, doorspekt met knalgroene vlekken. Het kostte de arme man
ettelijke minuten om te reageren op wat hij zag. Toen viel zijn boek
in het zand, spiedde hij om zich heen als een betrapte spion en stoot
te zijn vrouw aan.
Zonder haar ogen te openen knorde ze iets onverstaanbaars.
Hij stootte haar opnieuw aan,
"Nok ermee, Eduard, wil je?"
"Maar Sofie, liefje. Kijk toch eens wat er gebeurd is met je... eh...
borsten."
Zij opende een oog en schoot overeind.
"Jakkes!" gilde ze, en maakte met haar handen vegende gebaren over
haar borsten. "Wat is me dat? Soms een stomme grap van jou?"
"Maar Sofie," stamelde de man. "Je weet dat ik nooit grappen maak."
De vrouw greep een van haar borsten alsof het een klomp deeg was
19
