aan. Er was een interessant programma over een Belg die op zijn veertigste ontslag had genomen bij een vieze fabriek en nu vogels filmde in Canada en de Himalaya. De volgende morgen na het ontbijt pakte ik het doosje uit de kast en zag dat het volkomen doordrenkt was. Vier van mijn meest geliefde boeken hadden de olie gulzig opgezogen en waren zowat doorzichtig geworden. Ik vervloekte alle koekoeksklokken van de hele wereld en vooral deze, maar mijn vrouw zei nuchter dat het mijn eigen schuld was. Dat wist ik ook wel. Ik haalde het ding uit de kletsnatte doos, die behendig uit elkaar viel en hing het in de keuken aan een spijker. Ik bevestigde de beide gewichten eraan en gaf een tik tegen de slinger. Aarzelend begon het klokje te tikken, sloeg even over waarbij één gewicht plotseling een halve meter zakte en hield toen op. Opnieuw bracht ik het op gang. Nu bleef het iets langer lopen. Ik hoorde dat er iets gaande was in zijn binnenste. Langzaam ging het deurtje open en het vogeltje zakte dromerig naar buiten. 'KoeoeoeoekKoeoeoeoeoek,' hoorden we hem zuchten. Daarna strompelde hij weer naar binnen en liet het deurtje half open. Mijn vrouw en ik keken elkaar aan en zakten huilend van het lachen op de grond. Het tikken hield ook weer op. Ik kwam met moeite overeind, veegde de tranen uit mijn ogen en bracht de slinger weer op gang. 'Rrrranggü' Met een snerpend geluid mishandelde de ketting de tanden van het raderwerk en het gewicht, een sigaarvormige denne-appel, donderde met een klap op mijn voet. Ik staarde met uitpuilende ogen voor me uit, sperde mijn mond wijd open en produceerde een geluidloze gil. De tranen sprongen weer in mijn ogen, maar nu van de pijn. Met een moord in gedachten zakte ik neer op een stoel. Mijn vrouw begreep dat we het nu even over iets anders moesten hebben. Toch kon ze het niet laten om nog gauw even het gewicht op te trekken. De klok tikte nu regelmatig. Ze drukte voorzichtig het half openstaande deurtje dicht. Met een klap sloeg het weer open. 'Koekoek-PingKoekoek-Ping,' riep het vogeltje schaterend en trok haastig het deurtje achter zich dicht. 'Hij doet het,' jubelde mijn vrouw verrast. Ik wreef somber over mijn pijnlijke voet en keek 29

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1994 | | pagina 29