Het gelijk van Bets
Raats
Een golf van opwinding ging door het dorp toen bekend werd dat
Bets haar man had vergiftigd. "Ik had het wel verwacht," zei de
buurvrouw neutraal. "Vertel eens," geilde de journalist van de
Telegraaf. "Ik zeg niets," weerde de buurvrouw haastig af. "Ik ga niet
roddelen over mijn buren." Zodoende stond de hele geschiedenis de
volgende dag tot in de kleinste details in de grootste ochtendkrant.
Over Bets, die heel lang jong was gebleven omdat ze voor haar vader
moest zorgen na de dood van haar geliefde moedertje. Over de vele
vrijers die ze had afgewezen, voornamelijk zatlappen die in de kroeg
weddenschappen op haar afsloten; haar vader die stierf en zij over
geleverd aan de barbaren. Over het keuterboerenspulletje dat ze erfde
en niet alleen kon runnen, (dat kon ze wel, maar het dorp vond van
niet) over de bemiddelende rol van de pastoor bij het zoeken naar een
geschikte kandidaat die haar kon bijstaan in lief en leed en hoe Bets
tenslotte volslagen sufgeluld toestemde in een huwelijk met een vent
die de pastoor had opgeduikeld en wiens ogen te dicht bij elkaar
stonden. Een bruut, naar later bleek. Een fielt, een ploert. Eén
voorbeeldje van hoe hij wel eens te keer ging. Als hij thuiskwam van
het land liep hij zonder wat te zeggen met zijn vieze laarzen het huis
in, ging aan de reeds gedekte tafel zitten en bonkte met mes en vork
op de tafel op het ritme van "Satisfaction" of "Olé, olé, olé."
"E-ten, e-ten," brulde hij dan. Maar het eten was dan meestal nog niet
klaar. De aardappelen half gekookt, de soep nog koud en de varkens
lapjes rauw. Daar had hij dus niets mee te maken. Als hij thuiskwam
moest hij eten. Basta. Zo ging dat maar door. Geen leven dus.
De krant had alle begrip voor haar daad en kwam met een feilloze
reconstructie van de moord. Wat was er die dag gebeurd? Wat had de
altijd zo zachtmoedige, maar door het liederlijke gedrag van dit beest
mens tot angstig konijntje verworden Bets tot deze wanhoopsdaad
gebracht?
In een lyrisch artikel beschreef de krant haast in romanvorm de
vreselijke gebeurtenis. "Alsof u er zelfbij bent geweest."
Decor: het keuterboerderijtje van Bets. Dan Bets zelf, slovend en
beredderend in de keuken. Vervolgens haar man, die zojuist weer met
zijn vieze laarzen door het huis was gebaggerd en vanuit de kamer
zijn bevelen brulde.
Doek op. Akte 1:
"Waar blijft mijn thee," bulderde de man. Geschrokken goot Bets het
21
