geborgen zijn'. De hele kamer hing vol spreuken met gouden letters in Delfts blauw. Men kon er uit leren dat men altijd te laat was, en nooit iets mocht begeren, dat iedereen een verleden had en dat men steeds moest werken voor later. Hij waadde door stoelen, lampen en schilderijen, liep langs een grote, harige begonia en mocht tenslotte gaan zitten in een neo- Victoriaanse stoel met draaiingen en houten staafjes. Een authentieke 'vlooienstoel'! Op zo'n harde, houten hall-stoel mocht de van vlooien vergeven hoi polloi plaats nemen als ze op de Heer van de Havezate wachtten, opdat ze geen ongedierte in de stoffering achterlieten. Bracht een getal met drie nullen op. Zij liep naar de keuken. Zij had niet de soort enkels die je als vrouw kon tonen door ze over elkaar te slaan, maar ze zag er verder goed gebouwd uit, met dijen die, als ze nylon droeg, een koortswekkend gerasp zouden pro duceren. 'Sorry voor het cliché!', riep hij naar de open keuken, 'maar uw huiskamer lijkt wel een schilderij van Rembrandt!' Ze keerde terug met de koffie, een koektrommel en misschien een eau-de-cologne respray job onder de oksels. En hoewel ze zich best had gehaast, had ze ook iets aan haar uiterlijk kunnen doen. Onder haar satijnen jasje toonde het bovenste knoop je van haar bloesje zich uitnodigend inaktief. Glimlachend zat ze tegenover hem in een zachte leunstoel met schone asbak in de leuning. Even sloot ze half haar donkere ogen met lange wimpers, zoals een vleesetende plant zijn kleverige bloemen, waaruit geen weg terug is, en vroeg toen ineens: 'Vindt u hem er zo uitzien?', de harde mond minzaam zuinig tuitgevormd, iets toegeknepen. 'We maakten grapjes. Dat wil zeggen... ik. Want... want het leek... of hij eigenlijk...' 'Het kost hem moeite de goede woorden te vinden.' 'Noemen de medici dat afasie, mevrouw 'Precies. Hebt u soms gestudeerd?', vroeg ze met waardigheid die schijn was. 'Je kunt ook te veel studeren, en worden afgeleid van de belangrijkste zaken op aarde. ...Hmm! U gebruikt zeker altijd goudmerk?' 'Wilt u er een koekje bij?' 'Graag... U zei daarstraks iets dat me interesseert... Dat u niet tot 33

Tijdschriftenbank Zeeland

Ballustrada | 1994 | | pagina 33