Ende in de weerelt liden pijn.
Verware mijn stede di beneven:
Ic moet noch zinghen een liedekijn.
Nochtan moet emmer ghestorven sijn.
Egidius, waer bestu bleven?
Mi lanct na di gheselle mijn.
Du coors die doot, du lietmi tleven.
De prozavertaling, zoals die in de bloemlezing van Komrij wordt ge
geven, luidt als volgt: (ik druk ze af in doorlopende regels zoals ter
plaatse).
Egidius, waar ben je heen? Ik mis je, mijn vriend. Je koos de dood,
mij liet je 't leven. Het was een goede, fijne vriendschap: het leek
wel even of de dood niet bestond. Nu heb jij bij Gods troon een
plaats gekregen, omstraald door het helderste licht. De hoogste
vreugde is jou geschonken. Egidius, waar ben je heen? Ik mis je,
mijn vriend. Je koos de dood, mij liet je 't leven. Bid nu voor mij:
ik moet nog moeizaam verder de pijn van deze wereld dragen.
Bewaar voor mij een plaats naast jou: wat mij betreft, ik moet hier
nog een liedje zingen. Maar sterven moet iedereen. Egidius, waar
ben je heen? Ik mis je, mijn vriend. Je koos de dood, mij liet je 't
leven.
Voordat ik de vertaling zal vergelijken met de oorspronkelijke tekst
zal ik enkele opmerkingen maken over het omzetten van een gedicht
in een niet-poëticale tekst. Mij lijkt de belangrijkste eis waaraan een
prozavertaling moet voldoen de inhoudelijke juistheid. Een proza
vertaling moet zo exact mogelijk de betekenis van het gedicht weer
geven. Zo'n zware opgave is dat niet voor iemand die het Middelne
derlands beheerst, vooral niet omdat alle prosodische en vers
technische eisen als strofevorm, rijm, ritme, maat e.d. hem niet
dwingen tot benadering van de betekenis en tot woord- en zins
varianten. Hij kan zo letterlijk mogelijk vertalen met behoud van de
oorspronkelijke betekenis.
Strofe 1
Strofe 1, versregel 1 wordt in de vertaling: "Egidius, waar ben je
heen? Ik mis je, mijn vriend."
10
