misschien zelfs de legalisering der soft drugs!
Harrnen had nog lang niet willen gaan. Hij had in een hoekje van
café Het Zwarte Paard zitten dobbelen met enkele oudere werkman
nen uit de buurt waar hij was opgegroeid. Van achter zijn borst
wering van gewonnen en geoffreerde, deels genuttigde glazen bier
had hij tegen me gezegd: 'We zien ze nog wel, vanavond. Die blijven
toch heel de avond in De Buik hangen.' Als om me definitief over de
streep te trekken had hij me een paar glazen toegeschoven waaruit
nog bijna niet was gedronken.
'De afspraak was acht uur, Harmen. Ik ga er naartoe. Wil je morgen
nog meedoen of niet!'
Lichtzinnig als altijd had Harmen zijn oude kennissen de rug toege
keerd.
De weg naar De Buik, hemelsbreed nog geen vijfhonderd meter, was
lang en kronkelig. De achttiende-eeuwse herenhuizen aan weers
zijden van de route waren op dit uur zeer smal, en bogen zich ver
boven onze hoofden op roekeloze wijze naar elkaar over. Een kille
zeewind drong door jack en T-shirt. Het deed er niet toe.
Vanuit de in schrille kleuren geschilderde hal traden we de bar
binnen. Vlak bij de deuropening, op een bankje boven een bruinge-
verfde cv-radiator, ontwaarde ik de lethargische gedaanten van Ron
en Bertus. Keurig op tijd waren ze. In de massieve coherentie van
mijn roes zag ik hun gezichten gelijktijdig naar me toedraaien, dat
van Ron met de wijde rode nimbus van getoupeerd kroeshaar, dat
van Bertus met de oude-mannetjesachtige, cynische trek en de bril
met dikke glazen.
Ik merkte dat ze, ervaren als ze waren, onmiddellijk de graad van
mijn en Harmens dronkenschap bepaalden, waarna ze een wijze blik
wisselden.
Kordaat stortte ik me dus naar voren. Met beide handen steunde
ik op het bankje en staarde schuin omhoog in Rons terugdeinzende
gezicht, "t Gaat door,' bracht ik uit. 'Morgenavond. Twaalf uur ver
zamelen. Hier voor De Buik.'
Met een ruk kwam ik weer omhoog en ijlde naar het trapje in het
centrum van de barruimte, dat naar het in heel de stad beruchte zol
dertje leidde. Het zoldertje, dat bij de stichting van De Buik door
vooruitziende jeugdwerkers was geprojecteerd als centrum van het
Centrum; het Allerheiligste was het geworden, bestemd voor het
43
