de man in kwestie overspannen werd en ongeschikt voor zijn beroep.
Het valt namelijk niet mee om steeds met Adolf Gasfitters vergele
ken te worden.
Op zich niet onverdienstelijk natuurlijk voor een columnist om een
tegenstander maatschappelijk uit de weg te ruimen, maar toch ook
wel oorverdovend hypocriet van een man die het linkse geweten van
zijn land meent te zijn.
Waar is Brandt Corstius op het ogenblik mee bezig? Hij bestrijdt zijn
derde en laatste aartsvijand: Van Gogh, die hij consequent 'De Anti
semiet' noemt. B.C. heeft bloed geroken, Van Gogh moet dood, liefst
op vier mei.
Van Gogh. Nu wordt het moeilijker. Op een Van Gogh moet je
zuinig zijn. Die oerhollandse Dik-Tromgrijns van hem maakt hem
onweerstaanbaar.
Een aardige jongen, die Van Gogh. Nee, niet echt, natuurlijk, maar
nog wel steeds jongensachtig gemeen. Ze noemen hem de minst
begaafde stilist van de drie, maar wat maakt dat uit in het plaatjes
tijdperk.
Van een veilige afstand mag ik hem graag. Eén ding kan ik echter
niet vergeten: de manier waarop hij Evelien Gans, schrijfster van
'Gojse nijd Joods narcisme', te grazen heeft genomen. Als een
namaak-Céline.
Minor
P.S. Heeft u al iets om door te geven aan het Amsterdamse Comité
van Waakzaamheid? U kunt uw verdachtmakingen ook opsturen
naar de Literaire Inlichtingen Dienst (L.I.D.) van Bailustrada, Postbus
000, Middelburg.
6
