Tekenaar Mick liet zich minder frequent zien. Meestal tekende
hij portretten op papier, die hij tegen een enkele pond verkocht.
Tussendoor werkte hij aan een vetkrijttekening op een stoeptegel
dicht bij de muur van de bank. Vetkrijt werd praktisch niet van de
straat gelopen. Ik zag Mick alleen s'avonds arriveren, tegen de tijd
dat mijn dag erop zat. De man was achter in de dertig, en het viel
me op dat zijn ogen altijd vol zaten met de een of ander gestold
smeersel. Ik vond hem erg vies, maar achteraf gezien, waren wij dat
na zo'n werkdag, alle drie niet?
Het duurde een aantal dagen voordat ik gewend was aan de vele
ogen die zich op mijn vingers richtten. De Ierse schrijver Gill
Noonan, bij wie ik de eerste tijd inwoonde, had me ertoe aange
spoord dit werk te doen. De eerste dag verdiende ik in mijn eentje
tweeëneenhalve pond, toen zeventien en een halve gulden. Terwijl
ik lag te tekenen, werd het geld in een kartonnen bakje gegooid,
maar dat bakje werd te vaak vertrapt of weggeschopt door voorbij
gangers die niet uitkeken. Als beter alternatief tekende Zack de
volgende dag een mooie cirkel voor mij met daarin het karika-
tuurtje van een lachend gezicht en het onderschrift: Tan Q.' Mijn
inspiratie voor de Ierse taal zorgde ervoor dat eronder verscheen:
Go raibh mile rnaith agat!, een hoffelijke uitdrukking aan de gever:
"Aan u duizend maal dank!".
In de tweede werkweek ontmoette ik via Zack de jonge Ierse vrouw
Phyllis, afkomstig uit een noordelijke stadswijk. Zij zou me in het
vervolg assisteren in het ophalen van geld. Op deze manier haalden
wij meer geld op dan ik in mijn eentje. Met een rammelend geld-
bakje liep zij rond, telkens de woorden herhalend: "Would you like
to help the artist?... Would you like to help the artist?..." Uren achter
een hoorde ik dezelfde intonatie van haar stem. Phyllis stond men
sen te woord die iets over mij wilden weten, maar het komische
was dat Phyllis niets méér wist, dan dat ik een Hollandse tekenaar
was.
Er bestonden zeker mogelijkheden om dagelijks een aantal ponden
op straat te verdienen, maar er moest een zware inspanning voor
worden geleverd. Als ik na een viertal uren intensief tekenwerk
stopte, zagen mijn ogen een voorwerp op afstand niet meer scherp.
Er zijn mensen die hun handwerkzaamheden precies met handen
en vingertoppen kunnen uitvoeren. Ik weet mijn handwerkzaam
heden precies zo uit te voeren, dat de substantie waarmee ik werk
22
