Doodsverlangen
dan, in een leeg, verloren uur,
als wij van al ontdaan,
moe van ons zelf en hongerig,
naakt in dit leven staan,
zien wij opeens de diepten van
Uw ogen opengaan.
In de duistere jaren van zijn ziekte heeft het doodsverlangen
Hessels af en toe overmand. Hij schreef in deze overgave een van
zijn mooiste gedichten, ontroerend van eenvoud en overtuigings
kracht, waarin alle romantische gevoelens zijn opgelost in een
helder besluit.
Zieken (p. 35)
Het kan op een dag gebeuren
dat wij zeggen: het is genoeg.
Wij sluiten onze boeken.
Het is voor sterven te vroeg,
maar van leven zijn wij verzadigd.
Misschien wordt het juist lente dan
en de lucht is zacht en zalig.
Wij voelen er niets meer van.
Wij liggen vermoeid en droomloos.
Herfsten zijn heengegaan.
Hoe is het nu lente geworden?
Wij willen hier niet meer vandaan.
Maar op eenmaal kan het gebeuren
als we alles hebben weggelegd
dat een ontroering ons doorhuivert,
tevoren niet aangezegd,
en een vrede voelen wij dalen,
een rust almachtig en groot,
en het doorflitst ons helder:
dit is de dood...
18
