kleine plattelandsgemeente. De ouderling die me rondleidt heeft er
kennelijk moeite mee. Hij is goed op de hoogte van de lokale ver
schillen en geschillen. Hij kent de scheuren en scheurtjes in het
christendom van vroeger en nu, en ze komen hem futiel en on
wezenlijk voor. Het moderne verkeer overstemt buiten alle afzon
derlijke geluiden tot een daverend unisono.Wellicht wint de trots
van de ouderling op zijn eigen kerk met de stille harmonie van
bijna doorzichtige kleuren het van zijn spijt om de menselijke dis
harmonie. Nog steeds bezoeken gemiddeld vierhonderd gerefor
meerde gemeenteleden op zondag de gewijde ruimte, waarin nog
de kansel aanwezig is waar de vader van de dichter de verdraag
zaamheid preekte om de fusie van twee protestante richtingen voor
te bereiden.2
De zoon van de dominee Mulder die zich als dichter Wim Hessels
noemde, zal zich Zeeland alleen uit de verhalen van zijn ouders
herinnerd hebben. Wim Hessels een Zeeuws dichter noemen heeft
alles met zijn geboorteplaats, niets met met zijn werkplaats en wei
nig met zijn werk van doen. In 1906 geboren, stierf hij in 1949, pas
drieënveertig jaar oud, in Zuid-Afrika. Tussen Zaamslag en Graham-
stad in Zuid-Afrika speelt zich zijn uiterlijk vrij rustig, maar inner
lijk veelbewogen leven af. Na een verblijf van vijf jaar in Harder
wijk koos zijn vader Amsterdam als standplaats. Dit wordt de stad
die de dichter in Zuid-Afrika vervult van heimwee: 'De stad: zij is
nog op dit verre uur/ergens gelijk een droom, met donkre grachten.'
Hessels studeerde Nederlandse taal en letteren aan de VU tot aan
zijn kandidaatsexamen. Toen werd hij getroffen door een hard
nekkige longaandoening. Hij zwierf vijf jaar lang van ziekenhuis
naar sanatorium, genas, maar moest een gunstig klimaat opzoeken
voor zijn wankele gezondheid. In 1934 emigreerde hij naar Zuid-
Afrika. Aan de universiteit van Pretoria behaalde hij zijn M.A.
(Master of Arts) en werd kort daarna benoemd tot lector in de
Nederlandse cultuurgeschiedenis, Nederlands en Afrikaans aan de
universiteit van Grahamstad. In het jaar van zijn overlijden ver
scheen een uitvoerige selectie uit zijn gedichten onder de titel Con
Sordino. Deze bloemlezing had hij nog zelf samengesteld en de
drukproeven ervan nagezien. In 1984 verscheen nog een kleine
bloemlezing uit zijn werk, Gedichten, een kleine keuze bij de
Ravenberg Pers, Oosterbeek, voorzien van een beknopte bio-biblio-
grafie door zijn vrouw, Roelien Mulder-Stagger.
8
