andere bijbels, slechts parafrase en herformulering, pijnbegooche-
ling, gelijkenis, illusie om de illusie te verjagen.
Flessen, die andere flessen stukgooiden en op hun beurt tot trillende mik
punten op een plank werden. Maar geen druppel wijn ging ooit ver
loren. Deze keerde terug tot waar hij vandaan was gekomen, tot de zee van
het Leven, van het Bewustzijn - de grote Scheppingsbron - de enige Werke
lijkheid.
Hoofdletters gebruikte u daar zelfs, meneer Flavin; daar moet ik aan
Nico van Suchtelen denken. Tóch is uw boek medicijn en tonicum,
ook al zijn we geneigd ons af te keren van uw voorstelling van een
tijd- en ruimteloze levensoceaan, waarvan we als individuele drup
peltjes slechts schijnbaar zijn afgescheiden. Immers, als we goed acht
slaan op het rusteloze geruis en gezoem van ons lichaam en de altijd
voortjagende molens van onze gedachten en ons gemoed, zijn we
eerder geneigd ons te scharen achter de onmogelijke woorden van
die nog veel verder van de canon verwijderde landgenoot en collega
van u, R.A. Lafferty, die in zijn verhaal 'Oude vergeten voet' een al
even onmogelijk personage laat zeggen: "Maar ik zal niet bidden dat
ik voor eeuwig gelukkig verloren mag zijn. Ik zou liever voor eeuwig in een
hel branden dan gelukzalige vernietiging verdragen! Ik zal branden als ik
het ben die brandt. Ik wil dat ik mij ben. Ik zal voor eeuwig weigeren me
over te geven."
Maar bedoelde u, meneer Flavin, eigenlijk niet hetzelfde?
13
