hij zich mateloos. In evers was hij niet geïnteresseerd zolang het
nog levende wezens waren en vogels had hij tot nu toe niet gezien.
Afgezien van die kaketoe. Hij doelde op de hoofdrolspeler van de
serie. We hadden hem zien staan bij een glanzend zwart hek in z'n
roze kostuum. Een wat dikkige man. In z'n linkerhand een boeket
bloemen en met de rechterhand opende hij het hek. Dat hek piepte
bij die handeling en het deed me denken aan het piaulement, het
piepen, van de twee grote roofvogels die we die morgen hadden
zien schroeven. We waren er niet in geslaagd ze te determineren.
Haviksarend of arendbuizerd? We kwamen er niet uit en stelden ons
tevreden met het feit dat we genoten hadden van een paartje roof
vogels van een voor ons bijzondere soort. Van onder z'n grote
zonnehoed keek de man in de verte naar iets onbestendigs. Juist op
dat moment waren wij nietsvermoedend begonnen met onze ana
chronistische actie. Van een afstandje hadden we daarna samen met
de kok nog een tijdje toegekeken hoe de scène steeds opnieuw moest
worden overgedaan. Take treize? Ik weet niet meer hoe vaak. Te vaak
in de ogen van de kok, die het allemaal nogal lachwekkend vond.
"Quelle heure est-il?" "Midi", antwoordde ik en besefte dat we meer
dan vier uur hadden rondgestruind.
8
