Mijn metgezel had honger en stelde voor dat we zouden opstappen.
De kok vertelde nog dat de serie zou worden uitgezonden op de
Franse televisie en ook in Nederland zou worden uitgebracht. Dat
wist hij zo goed omdat zijn zoon in Nederland werk had gevonden.
Hij verdiende er goed. Kok in Den Haag, ergens bij het Binnenhof.
We konden ons er wel iets bij voorstellen.
Een jaar later, thuis, in december, maakte de televisieprogrammagids
melding van een serie in zes afleveringen over het leven van een
kunstschilder in Zuid-Frankrijk. Ik volgde de serie en in de derde
aflevering was het raak. Daar stond de man in het roze pak. Daar
stond kunstschilder Mistral met een boeket bloemen voor zijn
geliefde. Een prachtige scène. In de verte kijkend opende hij het hek.
Het piepende hek. Van anachronismen was geen spoor te bekennen.
De camera zoemde in op de verte. Ik kreeg een buitenhuis met een
voorterras te zien dat gelijkenis vertoonde met 'L'année dernière'. Op
het balkon de dame in kwestie met haar blonde lokken licht golvend
in de wind. Vlak boven haar, in verzonken letters, las ik de naam van
het statige buitenhuis, 'Le Mistral'.
9
